سیلابی که با سیل از بین می رود – نوید مینایی

مندرج در ژورنال شماره ۹ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

این روزها موضوع سیل های ویرانگر در مناطق وسیعی از ایران در صدر اخبار است. طبق برآوردها خسارات ناشی از بلایای طبیعی سال گذشته علاوه بر تلفات انسانی در حد چند میلیارد دلار بوده است .

گرچه سیل پدیده ای طبیعی ست و وقوع آن اجتناب ناپذیر، ولی افزایش تواتر سیل های اخیر و همچنین مدیریت آن کاملا امور مربوط به حاکمیت هستند. تواتر وقوع سیل در سالهای اخیر بیش از ۱۰ برابر سالهای نه چندان دور شده که یکی از دلایل آن تغییرات اقلیمی دراثر گرمایش زمین است. ایران با وجود سهمی ناچیز از اقتصاد جهانی، سهم بزرگی در گرمایش کره زمین دارد.

سیل را اما می شود مدیریت کرد. اول باید از تخریب جنگل ها و مراتع که نقش مانع در مقابل شدت سیل دارند و همچنین از نابودی منابع آب زیرزمینی جلوگیری کرد تا شاهد فرونشست دشت ها نباشیم که به معنی عدم توانایی زمین برای جذب بخشی از حجم سیل هاست. با پیش بینی سیل، نقاط سیل خیز، ساخت و سازهایی که مسیل های طبیعی را از بین می برند می توان از زجر و زیان مردم پیشگیری کرد.

اما جمهوری اسلامی طی۴۲ سال گذشته با تخریب گسترده محیط زیست، خسارات جبران ناپذیری به طبیعت زده است. بودجه و سیاست های عمومی هم نشان می دهد که هدف حکومت اسلامی کمک به مردم در مقابله با سیل و زلزله و خشکسالی نبوده و نیست. با یک «سیل اجتماعی» زیر و رو کننده باید از شر این حکومت بانی سیل و ویرانی طبیعی گذر کرد.

سردبیر این شماره نشریه ژورنال: سوسن صابری

* نقل قول از ژورنال با ذکر منبع آزاد است: نشریه روزانه ژورنال journalfarsi.com