مندرج در ژورنال شماره ۱۷۹ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
سخنگوى وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی رای ندادن به قطعنامه زیست محیطی سازمان ملل را توجیه کرد. به ادعاى وى اين قطعنامه براى غرب استفاده ابزارى دارد و به عنوان يك اهرم سياسى به كار گرفته ميشود. اين در حالی است که ایران با بحران های محیط زیستی، از جمله فرونشست زمین، آلودگی هوا، سيلهای ويرانگر، خشك شدن درياچه اروميه و تالابهاى بسيار و خشکسالی مواجه است.
کلید درك سياستهاى چپاولگرانه رژيم نسبت به طبيعت و جامعه عدم خواست و توان آن در پايه گذارى سياستهاى پيشگيرانه و مهمتر از آن، وجود ساختار سياسى و اجتماعى فاجعه بارى است كه همزاد اين رژيم است.
فاجعه طبيعى فقط در شرايطى به يك فاجعه انسانى مبدل می شود كه پيش زمينه ها و تمامى شرايط براى اين فاجعه پيشتر با سياستهاى ضد انسانى و سود اندوزانه آماده شده باشد. شهرسازی هاى غير استاندارد، ساختمان و بناهايى كه در مقابل سيل، زلزله و باقى نيروهاى طبيعى مستحكم نيستند، جلوگيرى آگاهانه و عمدى از كمك رسانى هاى امداد گران دولتى و مردمى، بى اعتنايى كامل به سلامت روحى و جسمى آسيب ديدگان و بازماندگان اين فجايع، اساساً سياست سيستماتيك ٤٠ ساله اين رژيم را تشكيل داده است.
جامعه ايران براى مقابله با فجايع “طبيعى” نياز به سيستمى دارد كه انسان و طبيعت را از چهارچوب نظام سرمايه دارانه خارج كند. چاره، جامعه ای است كه بر سردرِ آن سعادت بشرى قرار دارد نه سود آخوندهای ميلياردر و ميلياردرهاى اسلام پناه. سوسياليسم تحققِ چنین جامعه ای انسانی است.
سردبیر این شماره نشریه ژورنال: سیاوش آذری
*سایت ژورنال را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید. در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید journalfarsi.com