تصرف معادن به دست مردم – میلاد رابعی

مندرج در ژورنال شماره ۲۵۸ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

رسانه‌های محلی سیستان و بلوچستان می‌گویند ساکنان منطقه، معدن طلای انجیرک در شهرستان تفتان را برای دومین بار در هفته‌های اخیر به تعطیلی کشاندند و اجازه استخراج طلا از آن را ندادند. ساعاتی بعد محمودرضا رحمتیان، معاون امور معادن و صنایع معدنی سازمان صمت سیستان و بلوچستان، تأیید  کرد که تمامی واحدهای معدنی در حوزه تفتان، به دست مردم تعطیل شده‌اند و خواستار آن شد که  “ریش‌سفیدان، متنفذین، معتمدین و نمایندگان مجلس تدبیری بیندیشند.”

این اتفاق و بسیاری از اتفاقاتی که در این روزها خبرهای آن را می‌شنویم تنها بر بستر یک شرایط انقلابی و رادیکالیزه امکان‌پذیر هستند. در شرایطی که مردم حکومت را نه‌تنها نماینده خود نمی‌دانند؛ بلکه آن را به‌عنوان بزرگ‌ترین دزد و غارتگر سرمایه‌ها و اموال خود به مبارزه می‌طلبند.

سؤال مردم منطقه سؤال ساده‌ای است. چرا محروم‌ترین بخش یک کشور با آن‌همه معادن و ذخایر مختلف باید شاهد چپاول و تاراج سرمایه‌های طبیعی‌اش باشد و به دولت یا هر نهاد دیگری اجازه ادامه این تاراج را بدهد؟! دولتها ادعا می کنند که نماینده همه آحاد جامعه و مسئول تقسیم منصفانه ثروت‌های عمومی اند، اما حکومت اسلامی از ابتدای موجودیتش تعارف را کنار گذاشته و تنها جیب خود و سرمایه‌داران مفت‌خور پیرامون خود را پُر کرده و اهالی محل را در فقر و تنگ‌دستی مطلق رها کرده است. مردم به‌جان ‌آمده این را نمی‌پذیرند و به‌حق، خواهان به دست گرفتن معادن و کارخانه‌ها و سایر مراکز تولید ثروت هستند، چون به‌خوبی می‌دانند که بهتر از هر آقابالاسری قادر به اداره امور این مراکز هستند.

مردمی که برای سرنگونی جمهوری اسلامی از جان گذشته‌اند و به اشکال مختلف متشکل شده‌اند هیچ دلیلی نمی‌بینند که با حفظ و بست همین تشکل‌ها در جهات دیگر، قادر به اداره امور خود از جمله در محل کار و محل زیست خود نباشند. این مردم تمامی ثروت‌ها و سرمایه‌های طبیعی را از آن خود می‌دانند و خواهان دخالت مستقیم در امور آن هستند؛ بدون هیچ نیرو و نهادی که به اسم آن‌ها و از بالای سرشان دارایی‌هایشان را به یغما ببرد.

جمهوری اسلامی چنان در تنگنا قرار گرفته که علی‌رغم جنایاتی که اخیراً در سیستان و بلوچستان مرتکب شد به‌خوبی می‌داند دیگر با زور و قشون‌کشی از پس مردم بر نمی‌آید و دست به دامان “ریش‌سفیدان و معتمدین محل” شده است. مردم در سیستان و بلوچستان با این حرکت انقلابی و شورانگیز خود الگوی بسیار خوبی برای انقلابیون در سایر نقاط ارائه دادند. مردم می‌توانند و باید در همه نقاط، معادن و کارخانه‌ها و همه مراکز تولیدی را به تصرف خود که صاحبان اصلی آن هستند، در آورند و به رژیم اسلامی اجازه ندهند با سود حاصل از این درآمدها، اسلحه و ابزار سرکوب برای مقابله با آن‌ها را فراهم کند.

 

سردبیر این شماره نشریه ژورنال: کیوان جاوید

*سایت ژورنال را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید. در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید journalfarsi.com

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *