تعویض لوازم شخصی با مواد غذایی – کیوان جاوید

مندرج در ژورنال شماره ۲۹۰ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

روزنامه شرق روز یک‌شنبه، ۲۰ آذر در گزارشی به بررسی آگهی‌های فروش لوازم شخصی و خانگی در سایت‌ها و اپلیکیشن‌های ویژه در ایران پرداخته و به موارد متعددی از درخواست تعویض لوازم دست دوم اعم از لباس، کفش، جاروبرقی، بخاری با مرغ، روغن، برنج یا حبوبات اشاره کرده است.

از آن سو به ماجرا نگاه کنی همه چیز عالی پیش می رود. آقا زاده باشی و از وابستگان حکومت، دنیا را یک جور دیگر می بینی و به این خبرها به دیده تحقیر می نگری: خب که چه؟ نداری نخور. دنیا همین است. قدرتمندان از زندگی لذت می برند و بی قدرتان زیر چرخ قطار تنازع بقاء له می شوند. تا بوده چنین بوده. به تاریخ شاهان و امپراطورها نگاه کنید و دم فرو بندید.

مهم نیست کودک بیمار تو یا عزیزترین عزیزان زندگی تو بر اثر یک بیماری ساده و بخاطر نبود هزینه درمان و در اختیار نداشتن داروی مورد نیاز در برابر چشمان شما جان بدهد؛ اصلا مهم نیست مردم محروم تر استانهای “زر خیز” آرزوی یک لیون آب آشامیدنی سالم را با خود به گور ببرند؛ مهم نیست کارگر و معلم و بازنشسته و کارمند در حسرت یک زندگی معمولی عمرشان به پایان برسد، مهم این است از پله قدرت بالا رفته باشی و یک ماشین کشتار جمعی سازمان داده باشی تا آنها که به فکر تغییر هستند را به خاک و خون بکشی و صدای هر اعتراضی را در گلو خفه کنی. این استراتژی در قدرت بودن البته قرنها کارساز بوده هست و باز هم کارساز خواهد بود. اما همیشه “در بر این پاشنه نمی چرخد”. بعضی از اتفاقات بزرگ و تاریخی ورق را آنچنان بر می گرداند که تمام دنیای چپاولگران آدمکش را به جهنم بدل می کند؛ آتش به هستی این بساط جنایات می زند و هر آنچه ضد انسانی است را خاکستر می کند و وحشت مرگ را به جان دشمن تا دندان مسلح می اندازد.

در ایران مردم به فاز تعویض وسایل خانه با خوراکی رسیده اند. این داستان نیست، واقعیت هولناکی است. اما این واقعیت ترسناک می رود که پایان خوشی به همراه داشته باشد. پایانی که در این روزها مردم به عینه آینده را در چشم انداز می بینند. دیکتاتور دارد به پایان خود می رسد. مردم برای رهایی از فقر و فلاکت، یک تن واحد شده اند. جامعه وسیعا دارد متشکل تر و متحد تر می شود.

نور خیره کنندهِ آیندهِ برابر از هم اکنون به سوی ما مردم ایران تابیده است. آینده ای که نه از فقر و نابرابری خبری باشد، نه از حکومت یک مشت مفت خور اقلیتِ در قدرت. آینده ای که خوشبختی فرد در خوشبختی جامعه معنی پیدا کند و خوشبختی جامعه در آزادی و برابری فرد معنی شود.

 

سردبیر این شماره نشریه ژورنال: آذر پویا

*سایت ژورنال را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید. در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید journalfarsi.com

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *