استان سیستان و بلوچستان، با تمامی پتانسیل‌های جغرافیایی و انسانی، همچنان در چرخه فقر و توسعه‌نیافتگی گرفتار است.

توسعه‌نیافتگی سیستان و بلوچستان: نتیجه سیاست‌های هدفمند یا بی‌کفایتی؟ – میلاد رسایی‌منش

مندرج در ژورنال شماره ۹۴۰ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

استان سیستان و بلوچستان، با تمامی پتانسیل‌های جغرافیایی و انسانی، همچنان در چرخه فقر و توسعه‌نیافتگی گرفتار است. این وضعیت نه‌تنها حاصل بی‌کفایتی و ناکارآمدی نظام مدیریتی جمهوری اسلامی است، بلکه شواهد و تحلیل‌های متعدد نشان می‌دهند که این شرایط ممکن است محصول سیاست‌های عمدی برای تداوم نابرابری باشد.

اظهارات مدیرکل نوسازی مدارس استان مبنی بر نبود سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی در ۱۵۰۰ کلاس درس، گواه روشنی بر این ادعاست. نبود زیرساخت‌های آموزشی، فاصله محسوس سرانه آموزشی استان با میانگین کشوری، و آمار تکان‌دهنده ترک تحصیل دانش‌آموزان، به‌ویژه دختران، از نشانه‌های بحران عمیق در این منطقه است. این محرومیت‌ها به‌جای رفع، نسل به نسل ادامه یافته و فقر را به بخش جدایی‌ناپذیر زندگی مردم این استان تبدیل کرده است.

گزارش‌های رسمی و حکومتی نشان می‌دهند که بیش از ۷۰ درصد بازماندگان از تحصیل در دهک‌های فقیر جامعه قرار دارند. این اعداد نشان‌دهنده یک سیستم اقتصادی و اجتماعی است که به‌جای کاهش فاصله طبقاتی، آن را تعمیق می‌کند. سؤال اینجاست: آیا این محرومیت‌ها، از سر بی‌توجهی است یا بخشی از یک استراتژی برای حفظ کنترل سیاسی و جلوگیری از توانمندسازی مردم منطقه؟

سرنگونی این چرخه شوم نیازمند تغییرات بنیادین در ساختار قدرت و مدیریت کشور است. مادامی که جمهوری اسلامی با دید امنیتی و تبعیض‌آمیز به استان‌هایی چون سیستان و بلوچستان نگاه کند، توسعه پایدار و عدالت اجتماعی در این منطقه دست‌نیافتنی خواهد بود.

 

سردبیر این شماره: سیاوش آذری

در انتشار یادداشت‌های ژورنال بکوشید

وبسایت ژورنال:
journalfarsi.com
ایمیل: journalfarsi@gmail.com
اینستاگرام:
journalfarsi

واتساپ: ۰۰۴۴۷۷۸۸۹۸۸۶۴۳

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *