کودک‌آزاری در ایران؛ بحرانی عمیق و حکومتی بی‌کفایت – ایراندخت جویباری

نشریه ژورنال شماره ۱۰۳۳ – فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه

افزایش نگران‌کننده آمار کودک‌آزاری در ایران، که به‌تازگی از سوی سازمان بهزیستی منتشر شده، نه‌تنها نشان‌دهنده یک بحران اجتماعی عمیق است، بلکه آشکارا گواه بی‌کفایتی نظام جمهوری اسلامی در حفاظت از حقوق کودکان است. طبق اعلام حسن موسوی چلک، معاون سلامت اجتماعی سازمان بهزیستی، در یک سال گذشته بیش از یک میلیون تماس با اورژانس اجتماعی برقرار شده و ۴۰۰ هزار مداخله انجام شده است. این آمار فاجعه‌آمیز نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی به‌هیچ‌وجه قادر به کنترل وضعیت بحرانی کودکان نیست و چنین قصدی هم ندارد.

ساختار حقوقی و قضائی جمهوری اسلامی به طور سیستماتیک در برابر خشونت علیه کودکان ناکارآمد و بی‌توجه است. قانون حمایت از کودکان و نوجوانان، به‌رغم تصویب، نه‌تنها از کودکان محافظت نمی‌کند، بلکه فضای گسترده‌ای برای سوءاستفاده ایجاد کرده است. قوانین ضد کودک، نبود تعریف دقیق از کودک‌آزاری، و معافیت‌های متعدد برای والدین و سرپرستان قانونی عملاً امکان حمایت مؤثر از کودکان را از بین برده است. نگاه سنتی و مردسالارانه نیز باعث می‌شود خشونت خانگی و کودک‌آزاری به‌عنوان «مسائل خانوادگی» کم‌اهمیت شمرده شود و قربانیان بی‌دفاع بمانند.

جمهوری اسلامی با وضع قوانینی ناعادلانه، کودکان را به طور سیستماتیک در معرض آسیب قرار داده است. سن بلوغ دختران ۹ سال و پسران ۱۵ سال، زمینه‌ساز مسئولیت‌پذیری زودهنگام، تجاوز و خشونت می‌شود. کودک‌همسری، نیز از نظر قانونی مشروعیت یافته و موجب تشدید سوءاستفاده می‌شود.

بعلاوه پدیده رو به گسترش کودکان کار، که صدها هزار کودک را به خیابان‌ها و محیط‌های پرخطر کشانده، شکلی آشکار از کودک‌آزاری است. این کودکان نه‌تنها از تحصیل و رشد طبیعی محروم می‌شوند، بلکه هر روز با انواع آسیب‌های جسمی، روانی و جنسی روبه‌رو هستند.

به‌عنوان وکیلی که بارها با پرونده‌های کودک‌آزاری سروکار داشته‌ام، با اطمینان می‌گویم که قوانین اسلامی و بی‌کفایتی نهادها هیچ تضمینی برای حفظ جان، سلامت و کرامت کودکان ایجاد نمی‌کند. کودکانی که باید کودکی کنند، امروز در ایران قربانی نظامی هستند که نه‌تنها حمایتی نمی‌کند، بلکه با قوانین و بی‌عملی خود به تداوم خشونت دامن می‌زند.

تنها راه برون‌رفت از این بحران عمیق، کنارگذاشتن قوانین واپس‌گرا و متحجر اسلامی و جایگزینی آن‌ها با مقررات مبتنی بر کنفدراسیون حقوق کودکان است. واقعیت این است تا زمانی که این حاکمیت تغییر نکند و نهادهای مستقل، مردمی و پاسخ‌گو بر سر کار نیایند، نمی‌توان به بهبود وضعیت کودکان امیدوار بود. برای رسیدن به چنین جامعه‌ای باید تلاش کرد.

سردبیر این شماره: آذر پویا

در انتشار یادداشت‌های ژورنال بکوشید

وبسایت ژورنال:
journalfarsi.com
ایمیل: journalfarsi@gmail.com
اینستاگرام:
journalfarsi