کُندی اینترنت؛ بنزین روی خشم مردم – یاشار سهندی

مندرج در ژورنال شماره ۴۱ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

“انگشت در چشم جامعه نکنیم”، هر کس نداند فکر می­کند این سخن از دهان فیلسوفی، جامعه شناسی، پژوهشگری، مصلحی یا چیزی از این قبیل در آمده. نه، این تراوشات مغز”عماد” جلاد است که نامش لرزه بر تن خود دست­اندکاران رژیم می­انداخت.

“علی ربیعی” نامی آشنا در میان شکنجه گران رژیم اسلامی است. او به همقطارانش هشدار می­دهد که طرح­های محدود کردن اینترنت راه به جایی نمی برد. ایشان می فرمایند چنین “سیاست‌های سلبی و غیرکارشناسی … محکوم به شکست خواهد بود، همانگونه که سیاست‌های سلبی قبلی به شکست دچار شدند.” ربیعی جلاد آنقدر هوشیار شده که خطاب به هم­پالگی ها می­گوید بیزاری مردم نتیجه عملکرد سیاسی خود ماست و ادامه می­دهد باید “حساب هزینه و فایده” این طرح­ها را کرد و از “هزینه­ های بالقوه آتی” بقیه را می­ترساند.

بالاخره جلادها هم آدمند، برخی سرشان به سنگ روزگار می­خورد. همه که دکتر احمدی، حسین تهرانی، دکتر آرش، اسدالله لاجوردی، حسین شریعتمداری نمی شوند. این دسته دوم روزی به خود می­آیند که خیلی دیر شده.

جامعه ­ای به آستانه انقلاب رسیده را با محدود کردن اینترنت و حتی قطع آن نمی­توان به عقب راند. سرکوب از مقطعی به بعد به ضد سرکوب­گران عمل خواهد کرد. جامعه ایران مدتهاست به این آستانه رسیده.

در جامعه­ای که هر روز و در همه جا مردم به جان آمده در خیابان هستند و معلمان هشدار می­دهند آماده قیام هستند طرح محدود کردن اینترنت به معنای واقعی کلمه از یک سو آب در هاون کوفتن است و از سوی دیگر بنزین روی خشم مردم ریختن است.

سردبیر این شماره نشریه ژورنال: سیاوش آذری

* نقل قول از ژورنال با ذکر منبع آزاد است: نشریه روزانه ژورنال journalfarsi.com