مندرج در ژورنال شماره ۷۳۰ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
دبیرکل خانه پرستار کشور گفت: “طی یک ماه گذشته، ۳ نفر از پرستاران ما در خواب فوت کردند و دلیل فوتشان، “سندروم کاروشی” و مرگ بر اثر کار زیاد بود. امروز، پرستاری که در بیمارستانهای ما کار میکند، یک پرستار خسته و بیانگیزه و فرسایش داده شده است که اگر مهاجرت نمیکند، ترک کار میکند و تغییر شغل میدهد! ”
خبر فوق دیگر خبر خاصی نیست. امری نیست که استثنایی تلقی شود. شرمآور است. دردناک است. فاجعه است. هر بخشی از صنعت یک کشور زیر استاندارد باشد، قطعاً دودش به چشم عامه مردم میرود. فرقی نمیکند که این صنعت اتومبیلسازی باشد یا صنعت سلامت زیر سلطه نظام اسلامی که بیشتر به صنعت قتل عمد شبیه است تا هر چیزی دیگر.
آیا شرمآور نیست که پرستاران در یک کشور معین که میلیاردها دلار نفت و دیگر ثروتهای طبیعی و انسانی آن حد و حصری نمیشناسد، باید از فقر و فشار کار جان خود را از دست بدهند؟ این بردگان مزدی صنعت سلامت چه گناهی کردهاند که اینگونه باید به صُلابه کار کشیده شوند؟ گستاخی بیشرمانهای از طرف صاحبان بیمارستانها و کلینیکهای خصوصی و دولتی در کار است که اینچنین جان انسانهایی که کار شریفشان نجات جان انسانهاست را به مخاطره میافکنند.
جان کلام این است. باید استانداردهای درمانی در ایران را به بالاترین سطح جهانی رساند. باید شرایط کار و معیشت کادر درمانی را با تمامی وجود به سطح بالاترین استانداردهای جهانی رساند و به اولویتهای نخستین سیاست اقتصادی کشور تبدیل کرد.
واقعیت امر این است که با وجود اختلاسهای میلیاردی، با وجود مافیای دارو و درمان، با ادامه این رژیم اسلامی که پشیزی برای جان شهروندان ارزش قابل نیست، خودکشی کادر درمانی، اضمحلال و مرگ تدریجی و یا نا به هنگام کادر درمانی به خبر “روزمره” تبدیل خواهد شد.
وقت آن است که از نگهبانان جان انسانی، با تمامی وجود و از جانودل نگهبانی کنیم. صدای اعتراض پرستاران و کادر درمانی باشیم. میتوان و باید با سازمانهای درمانی و پزشکی جهانی وضعیت اسفناک پرستاران را در میان گذاشت، از آنها یاری خواست و صدای اعتراض پرستاران در سطح جهان شد.
سردبیر این شماره: محسن ابراهیمی
در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید
وبسایت ژورنال:
journalfarsi.com
ایمیل: journalfarsi@gmail.com
اینستاگرام:
journalfarsi
واتساپ: ۰۰۴۴۷۷۸۸۹۸۸۶۴۳