مندرج در ژورنال شماره ۹۹۳ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
جلال شیرزاد که در شهر مزارشریف بزرگ شده است، هر سال شاهد برگزاری بزرگترین جشن نوروز در افغانستان بود. هزاران نفر از سراسر کشور به این شهر میآمدند تا چند روز از جشنوسرور لذت ببرند.
به گفتهٔ شیرزاد که ۳۰ سال دارد نوروز در دورهٔ حکومت طالبان برای بسیاری از مردم افغانستان تنها یک روز عادی شده است. شیرزاد و چند شهروند دیگر در گفتگو با بخش افغانستانی رادیو اروپای آزاد میگویند که به دلیل فقر شدید و محدودیتهای متعدد طالبان، هیچ برنامهای برای جشنگرفتن نوروز ندارند.
این حرفها برای ما در ایران آشنا است. کجا، چه وقت و از طرف چه کسانی این حرف را با تهدید به اینکه: “اگر در ایام ماه رمضان” جشنی برپا شود با شدت هر چه تمام تر با برپاکنندگان جشن و شادی برخورد خواهد شد را شنیدهایم؟ منشأ مشترک اینکه در ایران و افغانستان به یکسان علیه نوروز خط و نشان کشیده میشود به کجا میرسد؟ غیر از این است که اسلام بهعنوان یک دین و ایدئولوژی عقبمانده و سراپا ارتجاعی منشأ چنین فشارهای اجتماعی به مردمی است که میخواهد در ایام نوروز جشن بگیرند و شاد باشند؟
اگر فکر کنیم فقط دین اسلام است که در خاورمیانه و کشورهای اسلامزده منشأ این تباهی فکری و فرهنگی است، دست به ریشه نبردیم. اسلام و همه مذاهب ضدانسانی هستند، در این شکی نیست. اما آنچه این شرایط را بوجود آورده است که شادی مورد هجوم افسارگسیخته این جاهلان مذهبی قرار بگیرد، اعتقادات مردم یا فقط جهالت مذهبی مشتی آخوند نیست، این قدرت دولتی و استفاده از زور سرکوب و کشتار است که به اسلامیون ضد زندگی اجازه میدهد چنین کنند.
این نیز مشهود است که در ایران به یُمن یک مبارزه سخت و سنگینِ مردمی تهدیدات علیه برپایی جشن چهارشنبهسوری و نوروز در نطفه خفه شده است و مردم یک سیلی محکم به گوش حکومت نواختند. شرایط اجتماعی در افغانستان متأسفانه متفاوت از ایران است. اما با سرنگونی جمهوری اسلامی راه فوراً برای سرنگونی طالبان در افغانستان نیز باز خواهد شد و زندگی با همه صولت دلنوازش باز خواهد گشت و بهار برای همیشه خجسته خواهد شد.
سردبیر این شماره: کیوان جاوید
در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید
وبسایت ژورنال:
journalfarsi.com
ایمیل: journalfarsi@gmail.com
اینستاگرام:
journalfarsi
تماس از طریق واتسآپ ۰۰۴۴۷۳۸۸۵۷۵۰۲۰