جشن‌های توده‌ای نوروزی، مورد استقبال مردم قرار گرفته است. در سال‌های اخیر، به‌ویژه پس از خیزش مردمی زن زندگی آزادی و اعتراضات گسترده در این سال‌ها، هرگونه حضور پرشور مردم در جشن‌ها، به‌ویژه در فضاهای عمومی، به شکل تعرضی و توده‌ای بیان نارضایتی جمعی است.

اتفاقات ارومیه: دشمن مشترک ما جمهوری اسلامی است – نسان نودینیان

مندرج در ژورنال شماره ۹۹۶ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

جشن‌های توده‌ای نوروزی، مورد استقبال مردم  قرار گرفته است. در سال‌های اخیر، به‌ویژه پس از خیزش مردمی زن زندگی آزادی و اعتراضات گسترده در این سال‌ها، هرگونه حضور پرشور مردم در جشن‌ها، به‌ویژه در فضاهای عمومی، به شکل تعرضی و توده‌ای بیان نارضایتی جمعی است. محدودیت‌های ضد شادی و رقص که حکومت اعمال کرده، باعث شده که هر فرصت برگزاری یک جشن، به‌نوعی بازپس‌گیری حق شادی و آزادی از سوی مردم تبدیل شود. استفاده از نمادهای فرهنگی و توده‌گیر مانند چهارشنبه‌سوری و نوروز، به ابزاری برای بیان اعتراضات اجتماعی تبدیل شده است. از این نظر، پررنگ‌تر شدن نوروز و استقبال گسترده از آن  واکنش عمومی مردم به محدودیت‌های تحمیل‌شده بر شادی و سبک زندگی مردم است.

در آغاز سال نو ۱۴۰۴ هم‌زمان با ماه رمضان و شب‌های قدرش، جشن و شادی و رقص و ترانه‌خوانی، کوچه‌ها و خیابان‌ها را یکی پس از دیگری فتح کرد. مردم با حضور صدها هزارنفری مشت محکمی بر دهان حکومت جنایت‌کار اسلامی زدند.

اما در شهر ارومیه جماعتی از باندهای سیاه، از عناصر مزدور حکومتی جمهوری اسلامی به فراخوان محمد خلیل‌پور، رئیس روحانی شورای شهر ارومیه، و حضور افرادی چون نادر قاضی‌پور، نماینده سابق ارومیه در مجلس، تجمع علویان با شعارهای “مذهبی و قومی” علیه مردم کُرد مقیم ارومیه و با برافراشتن پرچم عزاداری بر علیه مراسم نوروزی مردم شهر ارومیه، برپا کردند. تجمع علویان طرح مهندسی شده حکومت تبهکار اسلامی با فعال‌کردن مزدوران محلی امثال پان‌ترکیست‌های فاشیست “بوزقورد” بود. اینها به‌قصد کم‌رنگ کردن تجمع گسترده رقص و شادی مردم، چماق به دست کینه قومی و ضدانسانی را به نمایش گذاشتند.

مردم مبارز در ارومیه همچون در سطح سراسری در خیزش زن، زندگی، آزادی نشان دادند که فراتر از مرزهای ساختگی و تفرقه‌افکنی‌های حکومتی، خواهان آزادی و برابری هستند. در روزهای پرشور انقلاب ژینا یک‌صدا فریاد زدند: “آذربایجان اویاخدی، کوردستانا دایاخدی! ” (آذربایجان بیدار است، پشتیبان کردستان است) و “بژی آذربایجان، یاشاسین کوردستان! “. این شعارها تنها کلماتی بر زبان نبودند، بلکه پیمانی از دل‌های بیدار، از ارادهٔ مردمی برای شکستن زنجیرهای سرکوب و ستم بودند.

قاطعانه علیه هر نوع تبعیض قومی و نژادپرستی مبارزه کنیم. هویت و عرق ملی و ناسیونالیسم افکار و تمایلات عقب‌مانده، مخرب و مغایر با اصالت انسان و آزادی و برابری انسان‌ها هستند.

 

سردبیر این شماره: سوسن صابری

در انتشار یادداشت‌های ژورنال بکوشید

وبسایت ژورنال:
journalfarsi.com
ایمیل: journalfarsi@gmail.com
اینستاگرام:
journalfarsi

تماس از طریق واتسآپ ۰۰۴۴۷۳۸۸۵۷۵۰۲۰

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *