مهدی دانشمند، آخوند وابسته به حکومت، روز دوشنبه سوم آذر گفت: «ای‌کاش بعضی‌ها فقط بی‌حجاب می‌ماندند. ما دیگر بی‌حجاب نداریم، بی‌حیا داریم. بی‌حیایی نکنید، لباس‌های خوابتان را در خیابان نپوشید.»

“بی‌حیایی زنان” – مینا بهروزی

نشریه ژورنال شماره ۱۱۶۸– فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه

مهدی دانشمند، آخوند وابسته به حکومت، روز دوشنبه سوم آذر گفت: «ای‌کاش بعضی‌ها فقط بی‌حجاب می‌ماندند. ما دیگر بی‌حجاب نداریم، بی‌حیا داریم. بی‌حیایی نکنید، لباس‌های خوابتان را در خیابان نپوشید.»

این اظهارات که در ادامه راه پیامبرشان محمد و کل تاریخ خونبار اسلام یک روز مانده به ۲۵ نوامبر، روز جهانی منع خشونت علیه زنان به زبان رانده شده، روزی که هدفش مقابله با سرکوب، تبعیض و خشونت ساختاری علیه زنان است.

در گفتمان رسمی جمهوری اسلامی، بدن زن همواره به‌عنوان منبع «انحراف مردان» معرفی می‌شود. در این منطق مذهبی، مسئولیت به گناه نیفتادن مرد، قرار است با رفتار «پاکدامنانه» زنان تضمین شود. این نگاه زن‌ستیزانه، زن را عامل گناه، و مرد را موجودی بی‌اراده تعریف می‌کند؛ گویی قلب و مغز مردان وفادار به اسلام در آلت جنسی‌شان خلاصه می‌شود.

اما پرسش مهم این است: چرا بی‌حجابی زنان را «بی‌حیایی» می‌نامند؟ این برچسب‌گذاری تصادفی نیست. هدف چنین سخنانی تحریک مردان به خشونت علیه زنان و مشروعیت‌بخشی به سرکوب حکومتی است.

کنترل بدن زنان و جرم‌انگاری نوع پوشش، ستون اصلی آپارتاید جنسی در نظام جمهوری اسلامی است. اما تناقض آشکار اینجاست: اگر حجاب اجباری ادعایی «پاکدامنی» می‌آورد، چرا در طول عمر این حکومت، آمار تن‌فروشی در ایران هرگز تا این اندازه بالا نبوده است؟ چگونه است که باوجود این‌همه فشار بر بدن و پوشش زنان، صنعت تن‌فروشی زیر سایه ساختارهای حکومتی شکوفا شده و به منبع سود برای شبکه‌های قدرت تبدیل شده است؟

خشونت علیه زنان در جمهوری اسلامی یک پدیده تصادفی یا صرفاً فرهنگی نیست؛ پروژه‌ای هدفمند، سیاسی و اقتصادی است. از یک‌سو با ایجاد فضای ترس و سرکوب، تلاش می‌کنند جامعه را مطیع کنند و از سوی دیگر با فروپاشی امنیت اجتماعی زنان و راندن دختران آسیب‌دیده به خیابان‌ها، چرخه سودآور استثمار جنسی را تغذیه می‌کنند. این نظام، خشونت علیه زنان را نه‌تنها توجیه می‌کند، بلکه آن را به ابزار کنترل جامعه و منبع درآمد تبدیل کرده است. آنچه این عقب‌ماندگی و گندیدگی اسلامی را بر هم زده و در حال خشکاندن این باتلاق جهل و توحش اسلامی – حکومتی است همانا مبارزه یکپارچه زنان و بخش اعظم مردم است. توفان سهمگین نبرد سیاسی و فرهنگی زنان و مردان علیه عقب‌ماندگی فرهنگی این حکومت حد و مرزی ندارد. این مبارزه هنوز جای زیادی برای گسترده‌تر شدن دارد.

 

 سردبیر این شماره: کیوان جاوید

وبسایت ژورنال:
journalfarsi.com
ایمیل: journalfarsi@gmail.com
اینستاگرام:
journalfarsi

واتسآپ: ۰۰۴۴۷۹۳۳۲۳۷۰۵۲

برای تداوم انتشار ژورنال لطفا کمک مالی کنید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *