مندرج در ژورنال شماره ۶۷ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
مصاحبه ابی خواننده پاپ فارسی با ایندیپندت در باره اجرا نکردن ترانه “خلیج فارس” در کنسرت های دوبی جنجالی شد. ابی می گوید “خواننده است و سیاسی نیست.”
برای مردم ایران که همه چیز در آن کشور سیاسی است، قابل درک است که چنین اظهاراتی پذیرفتنی نباشد. قابل فهم است که این توجیهات ابی با توجه به اینکه او در کمپین ” نه به جمهوری اسلامی” مشارکت داشته است قابل قبول نباشد و با واکنش روبرو شود.
ترانه “خلیج همیشه فارس” یک ترانه سیاسی، ملی گرایانه، عظمت طلبانه و در تقابل با همسایگان عرب است. این ترانه در خدمت نفرت افکنی و جداسازی انسانها از یکدیگر و آتش بیار نزاع ارتجاع عرب- فارس است. در خدمت جمهوری اسلامی است. از اینرو ناسیونالیست ها؛ سلطنت طلبها و رسانه های حکومتی نظیر تسنیم در این جنجال همسو شدند.
برخلاف تنفر پراکنی ناسیونالیستی، آنچه قدوسیت دارد، انسان، حرمت و حق و حقوق اوست. برای ناسیونالیسم علقه های کاذب از جمله نام “خلیج فارس” مهمتر از حرمت انسان و زندگی مسالمت آمیز با همسایگان است. نام های جغرافیایی، اسامی کشورها و حتی طول و عرضشان طی تاریخ دستخوش تغییرات شده اند، اما حماقت ناسیونالیستی همچنان پایدار مانده است.
ترانه “خلیج همیشه فارس” غرق تعصبات ناسیونالیستی است. برای آیندگان هم تصمیم گرفته است که نامی همیشگی باشد. در آینده چه بسا مردم ایران و همسایگان ایران، تحت شرایطی بخواهند نام دیگری برای این خیلج انتخاب کرده و از این تعصبات گذر کنند.
سردبیر این شماره نشریه ژورنال: کیوان جاوید
* نقل قول از ژورنال با ذکر منبع آزاد است: نشریه روزانه ژورنال journalfarsi.com