دوازده نفر در روز سه‌شنبه ۳ سپتامبر - ۱۴ شهریور در حین عبور از کانال مانش (فرانسه – انگلستان) در یک قایق کوچک کشته شدند.

پناهجویان غرق شده، انسان‌هایی در حد اعداد – پتی دبونیتاس (ترجمه از متن انگلیسی)

مندرج در ژورنال شماره ۸۲۷ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

دوازده نفر در روز سه‌شنبه ۳ سپتامبر – ۱۴ شهریور در حین عبور از کانال مانش (فرانسه – انگلستان) در یک قایق کوچک کشته شدند. از این ۱۲ نفر شش نفر زیر ۱۸ سال و۲ تن  زن بودند. همچنین، ۲۱ نفر در طی هفته‌ای که گذشت در هنگام عبور از لیبی به ایتالیا در آب‌های طوفانی غرق شدند.

هیچ نامی، هیچ‌ نشانی، هیچ اطلاعاتی از کشته‌شدگان یا بازماندگان وجود ندارد. در بهترین حالت، ملیت آنها، تنها نشانگر ‘ارزشمند’ شناسایی کنونی ‘جنایتکار’ – ‘مهاجر غیرقانونی’. است خبری کوتاه که می شود نادیده اش گرفت.

در ۲۶ اوت – ۵ شهریور – هفت نفر از سرنشینان یک قایق تفریحی زیبا با تجهیزات کافی و مدرن در یک طوفان شدید در نزدیکی سیسیل غرق شدند که برخی از میلیونرها هم بر روی آن بودند؛ بنابراین تمام دنیا از  کوچک‌ترین جزئیات این حادثه، از اسم‌ورسم و عکس و… قربانیان این حادثه مطلع است و همچنان در خبرهاست.

پس از فاجعه کانال مانش، چند بیانیه از سوی سیاستمداران صادر شد که ابراز همدردی می‌کنند – اما این موضوع جلوی حکومت فرانسه را نگرفت تا ۲۴ ساعت بعد یک اردوگاه پناهجویان را تخلیه کند. همان اردوگاهی که برخی یا همهٔ پناهجویانی که در کانال مانش جان خود را از دست دادند، در آنجا اقامت داشتند. اینجا نیز مثل همیشه انگشت اتهام فقط به‌سوی “قاچاقچیان انسان” نشانه رفت و دولت‌ها از زیر بار مسئولیت شانه خالی کردند. بااین‌حال، نهادهای مدافع پناهندگان تقاضای خود را برای باز کردن راه‌های ایمن برای پناهجویان از سوی بریتانیا مجددا تکرار کردند.

مقام امنیت مرزی و پناهندگی، آنجلا ایگل، این نظر را داشت: “متأسفانه، همچنان هم افراد بیشتری وجود دارند که می‌خواهند بیایند، نسبت به راه‌های ایمن یا قانونی که ما هرگز نمی‌توانستیم ایجاد کنیم.” چه پاسخی تحقیرآمیز برای خودشان که از هر گونه گناهی مبرا می‌شوند. شما واقعاً نمی‌توانید حکومت را سرزنش کنید، درست است؟ انگار آن پناهجویان تعمداً ترجیح می‌دهند بجای ایجاد راه‌های ایمنِ پیشنهاد شده توسط نهادهای پناهندگی با قایق‌های غیر ایمن قاچاقچیان عبور کنند و خطر غرق‌شدن را به جان بخرند. به نظر می‌رسد برای دولت‌ها، فقرا و جویندگان زندگی و فراریان از دست دیکتاتورها و فقر انسان محسوب نمی‌شوند، فقط اعداد هستند. در تقابل با این تراژدی انسانی می‌شود صف متشکل‌تری از انسان‌هایی که بجای منفعت دولت‌ها، انسانیت را نمایندگی کنند تشکیل داد. می‌شود!

سردبیر این شماره: کیوان جاوید

در انتشار یادداشت‌های ژورنال بکوشید

وبسایت ژورنال:
journalfarsi.com
ایمیل: journalfarsi@gmail.com
اینستاگرام:
journalfarsi

واتساپ: ۰۰۴۴۷۷۸۸۹۸۸۶۴۳

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *