مندرج در ژورنال شماره ۲۰۳ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
مقتدی صدر در تویتی دوشنبه ۲۹ آگوست نوشت: “به طور دائم از سیاست کناره گیری میکند.”
کناره گیری و استعفای مقتدی صدر اولین بار نیست و بمعنای کنار کشیدن از دخالت سیاسی در عراق هم نیست. حربه ای سیاسی است که هر باره با رویدادی جدید اوضاع سیاسی در عراق را به بن بست می کشاند.
بحران سیاسی عراق حاصل سیستم موزائیکی قومی ـ مذهبی است که از سال ۲۰۰۳ به مردم عراق تحمیل شد. در راس این سیستم دو جریان بشدت ارتجاعی قرار دارند. یکی جریان مقتدی صدر است و دیگر ائتلاف نوری مالکی و هادی عامری که تحت اتوریته و رهبری خامنه ای و سپاه قدس قرار دارد. اینها در به بن بست کشاندن اوضاع سیاسی، جنگ داخلی، تروریسم و سناریوی سیاه شریکند. حکومت اسلامی ایران با سپاه قدس و حشد شعبی شریک جرم جنایت هایی هستند که هم اکنون درعراق در جریان است.
کناره گیری مقتدی صدر شروع بحرانی به مرتب عمیق تر از گذشته است. تلاشهای او ربطی به منافع توده های مردم، کارگران و زنان ندارد. صدر و شرکایش میخواهند با قرار گرفتن در اپوزیسیون علیه مرجعیت خامنه ای، دست جمهوری اسلامی را از اوضاع عراق کوتاه کنند. میخواهند سیستم کنونی را با الگوی اسلامیِ تحت هژمونی خود برقرار کنند.
برون رفت از اوضاع کنونی در دست صدر و جریانهای اسلامی نیست. عراق از ۲۰۱۹ صحنه اعتراضات و نارضایتی کارگران و توده های مردم علیه فساد، بیکاری، فقر و حضور حکومت اسلامی بوده است. میدانهای تحریر با شعار “نه شیعی، نه سنی، جامعه ای سکولار”! در تغییر این اوضاع نقش تعین کننده ای خواهند داشت.
سردبیر این شماره نشریه ژورنال: آذر پویا
*سایت ژورنال را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید. در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید journalfarsi.com