مندرج در ژورنال شماره ۳۱۴ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
علی شریفزاده اردکانی، وکیل تعیینی برای مرحله اعاده دادرسی محمد حسینی در توییتر نوشت: “با محمد حسینی در زندان کرج ملاقات کردم روایتش همه اشک بود. از شکنجه، ضرب و شتم با چشم و دستوپای بسته تا لگد به سر و بیهوشی، از میله آهنی به کف پا و شوکر در قسمتهای مختلف بدن، مردی که اقرارهایش تحت شکنجه بوده و هیچ وجاهت قانونی ندارد”. وی به دلیل همین اظهارات بازداشت شد و اکنون با قید وثیقه آزاد است.
محمد حسینی، کارگر مرغداری، جوانی بیکس و تنها و متهم به قتل یکی از اوباش اسلامی که علیرغم تحمل شکنجههای وحشتناک، در دادگاه بخشی از اتهامات وارده به خود را رد کرد. این تمام چیزی است که از او میدانیم.
اما آنچه اعدام محمد را تا حدود زیادی متمایز کرده و احساسات عمومی را جریحهدار، تنهایی و غربت این جوان اعدامی است. او هیچکس را نداشت تا خارج از زندان پیگیر کارهایش باشد، برای زندهماندنش تلاش کند، مقامات جانی را ملاقات کند، دلداریاش دهد و به آخرین درد دلهایش گوش کند، وصیتش را بشنود و اجرا کند، او را در آغوش بگیرد و گریه کند و در نهایت جنازهاش را تحویل بگیرد و به خاک بسپارد.
جانیان حکومت اسلامی کارشان با او راحت بود و چهبسا که به همین دلیل او را برای بردن به مسلخ انتخاب کردند.
اما خوشبختانه این پایان ماجرا نبود. جامعه تماشاگر ننشست. خانواده محمدمهدی کرمی جوان دیگر اعدامی بر سر مزار وی حاضر شدند و چون فرزند خود برای وی به سوگ نشستند، گوهر عشقی با حمایت از وی او را فرزند خود خواند و گفت: من مادر محمدم جنازه فرزندم را به من تحویل دهید و با وجود فشارها، گروهی از دوستان وی، روز یکشنبه، در مرکز بازپروری کوهیار تهران به یاد او مراسم سوگواری برگزار کردند و بسیاری از مردم ایران برای تنهایی وی گریستند و در فضای مجازی یادش را گرامی داشتند.
نام و یاد او نیز بدون شک هرگز از اذهان مردم پاک نخواهد شد و قاتلین وی سزای جنایتشان را خواهند دید. این روزها غم و اندوه در پی اعدام جوانان بیگناه، وجود بسیاری از مردم را فراگرفته، بسیاری برای اعدامشدگان اشک میریزند. اما این عزاداریها و اشکها که احساساتی کاملاً پاک و انسانی هستند بهسرعت تبدیل به خشمی هدفمند و ویرانگر میشوند. خشمی که تا سرنگونی کامل حکومت اسلامی خاموش نخواهد شد.
سردبیر این شماره نشریه ژورنال: سوسن صابری
*سایت ژورنال را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید. در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید journalfarsi.com