بی‌خانمانی و باقی قضایا – کیوان جاوید

مندرج در ژورنال شماره ۴۹۹ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

پشت‌‌‌بام‌خوابی، موتورخانه‌خوابی، ماشین‌‌‌خوابی، گورخوابی، اتوبوس‌‌‌خوابی، خانه‌‌‌به‌دوشی، شغل‌‌‌گزینی سرپناه‌‌‌جویانه و هم‌‌‌خانگی دو یا چند خانواده در یک واحد مسکونی هشت نمونه از بی‌خانمانی‌های رایج  در ایران است. روزنامه دنیای اقتصاد برآورد کرده است، متولدان دهه هفتاد خورشیدی به شرط رشد یکسان درآمد و بهای مسکن و توان پس‌انداز ۲۰ درصدی باید یک قرن و نیم برای صاحبخانه شدن صبر کنند.

تصور غالب و عمومی این است که حکومت (دولت) صاحب همه منابع طبیعی در یک کشور است و آب و نفت و گاز و معادن طلا و جنگل ها و دریاها به این حکومت تعلق دارد و در بهترین حالت این حکومت لطف می کند بخشی از این دارایی خودش را به مردم می بخشد تا زندگی کنند.

تصوری که مدام توسط حکومتها و رسانه های وابسته به حکومت ها و سخنگویان و نظریه پردازان نظام سرمایه داری به جامعه پمپاژ می شود، این است که گروهی از مردم که استعداد بیشتری در کسب سود و شم بهتری در فعالیت های اقتصادی دارند با زحمت و تلاش فردی خود میلیونها یا میلیاردها دلار کسب سود می کنند و باقی مردم حق شان همین است که هست.

واقعیت اما ساده تر از این حرف ها است. همه منابع طبیعی در یک کشور و همه دستاورهای علمی و پزشکی و کلیه منابع غذایی و بهداشتی در یک کشور معین، دارایی  همه شهروندان است و این طبیعی ترین حق مردم به زور سرنیزه و زندان و اعدام از آنها گرفته شده است.

اولین شرط رهایی این است که همه ما بپذیریم تمامی امکانات موجود در یک کشور به همه مردم تعلق دارد و پیر و جوان و کودک حق دارند از بدو تولد تا آخرین روز نفس کشیدنشان از درمان و مسکن و تحصیل و تفریح برابر برخوردار باشند. شرط دوم رهایی ناکارآمد کردن نیروی قهریه و سرکوب حکومت است که با خلق جنایت مانع از برخوردار شدن مردم از زندگی طبیعی می شود.

آنگاه که جامعه به حق خود آگاه  و متحد شود و به این نتیجه منطقی برسد که رفاه و خوشبختی حق همگان است، دوره ای از انقلابات شروع می شود تا مفتخوران جنایتکار ساقط شوند و جامعه بر سرنوشت خود حاکم شود. پیروزی یک انقلاب با دست به ریشه بردن و ریشه کن کردن نظام طبقاتی ممکن می شود؛ با سرنگونی سیستمی که هدف و رسالتش بندگی و بردگی انسان است.

 

سردبیر این شماره نشریه ژورنال: کیوان جاوید

*سایت ژورنال را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید. در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید journalfarsi.com

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *