رفاه و معیشت

نسرین جوادی، فعال کارگر بازنشسته، طی ابلاغیه‌ای از سوی دستگاه قضایی جمهوری اسلامی برای گذراندن دوران محکومیت هفت ساله، باید خود را به اجرای احکام معرفی کند.

مشکل اصلی همانا وجود جمهوری اسلامی است که قدم به قدم و با شتاب بی سابقه به سمت محتاج کردن همه مردم ایران به یک لقمه نان است.

دولت ابراهیم رئیسی ‌آینه تمام نمای افلاس و درماندگیِ منحط کل نظام جمهوری اسلامی است.

در حالی که اعتصاب کارگران داربست بند در صنعت نفت جریان دارد، کارگران بخش تعمیرات اساسی در پالایشگاه نفت تهران نیز در روز هفتم تیرماه برای دومین روز دست به اعتصاب و تجمع زدند.

موج رو به گسترش رها کردن نوزادان در کوچه و خیابان در کنار سقط جنین از دیگر "امداد های غیبی" است. جمهوری اسلامی با خدای خود-ساخته اش روز به روز در حال خلق جنایت بیشتر علیه بشریت است.

"بررسی‌های مرکز آمار ایران نشان می‌دهد خردادماه امسال نرخ تورم ماهانه برای کم‌ درآمدترین دهک بیشتر از دو برابر پردرآمدترین دهک جامعه بوده است."

طبق گزارشات منتشر شده از سوی شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، ادامه اعتصاب کارگران داربست بند به بیش از ۲۰ شرکت پیمانکاری در ۱۱ مجتمع پتروشیمی کشیده شده است. بدین ترتیب حدود ۳۰۰۰ کارگر در پیمانکاری های مختلف به اعتصاب پیوسته اند.

آسیبهای اجتماعی رابطه مستقیمی با فقر و عدالت اجتماعی دارند. حکومت اسلامی با فقیرتر کردن مردم، با سرکوب شدید و اعدام و شکنجه منتقدین و کارگران و مردمی که حق خود را طلب می کنند، فضای جامعه را مسموم و آکنده از نفرت واحساس اجحاف کرده است.

محمدحسن قدیری ابیانه: "در خیلی از مشکلات کشور مقصر کابینه دولت نیست بلکه مقصر عملکرد مردم است. ... از نظر من فشارهایی که به دولت در تجمعات می‌آید و می‌گویند حقوق ما کم است دو دسته هستند؛ یک عده خائنین، مامورین دشمن و اصلاح‌طلبان. دسته دوم هم کسانی هستند که متوجه شرایط کشور نیستند و فقط مشکلات خود را می‌بینند و این به ضعف رسانه‌های ما برمی‌گردد که نتوانستند شرایط کشور را آن طور که هست برای مخاطبین تفهیم کنند."

روز چهارشنبه اول تیرماه کارگران پروژه ای داربست بند شاغل در فاز ۱۴ در سایت دو کنگان در صنعت نفت، با خواست بیست روز کار و ده روز استراحت و افزایش دستمزد هایشان به میزان لیست پیشنهادی خود وارد اعتصاب شدند.