مندرج در ژورنال شماره ۳۶۶ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
لیلی مهدوی مادر سیاوش محمودی نوجوان ۱۷ ساله ای که به دست ماموران جانی حکومت به قتل رسیده ضمن پخش یک ویدئو از سیاوش که دارد با موجهای دریا میخندد و بازی میکند نوشته است: “هیج وقت دیگر اینگونه نخواهم خندید تا انتقام خونت را بگیرم”.
لیلی پُر از خشم است. نمیخواهد دیگر قهقهه سر دهد. آخر این همه شور و سرزندگی مگر میشود خاموش شود؟ با قتل سیاوش قلب این مادر هدف قرار گرفته است. لیلی می خواهد تا رسیدن به آن هدف، که سرنگونی جمهوری اسلامی است، دیگر آنگونه که در این ویدئو مشهود است نخندد. در این شش ماه گذشته چه قهقهه ها که خاموش نشدند؟ چه چشم های زیبایی که نابینا نشده و چه قلبهای عاشقی که از حرکت باز نایستادند!
اما لیلی! میبینی؟ همۀ شور زندگی عزیزان از دست رفته مان تبدیل شد به اراده و عزمی سترگ در دل میلیونها انسان عاشق و تشنۀ آزادی! بی جهت نمی گوییم، برای تسلای دل از هم پاشیده تو نیست، نگاه کن! از اعتراض به حجاب شروع شد. ولی امروز داریم خودمان را سازمان میدهیم برای پایان بخشیدن به حکومتی که دشمن شادی و زندگیست. هر روز داریم قویتر میشویم. قوی میشویم تا خودمان جامعه ای بسازیم که پایانی باشد بر غمها، بر فقر و بی عدالتی ها. پایانی بر اعدامها. جامعه ای که سیاوش های حال و آینده بتوانند همراه با مادرانشان، با دوستانشان و با همه آن خیل بی شمار انسانها آنقدر بلند بخندند که طنین قهقهه شان سقف آسمان را به ارتعاش در آورد.
لیلی عزیزم! نبخش و فراموش نکن، اما به شیوه سیاوش ما زندگی کن. همانطور که او میخواست، ادامه راهش تا رسیدن به جهانی پُر از خنده و شادی و زیبایی باش. عشق به سیاوش انگیزۀ تلاش برای فردای بهتر را برای تو و برای ما بیشتر خواهد کرد. در این شکی نیست.
سردبیر این شماره نشریه ژورنال: کیوان جاوید
*سایت ژورنال را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید. در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید journalfarsi.com