مندرج در ژورنال شماره ۵۶۱ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
ممنوعالکار شدن بیش از ده نفر از بازیگران زن با عکسالعمل هنرمندان مواجه شد.
پانتهآ بهرام نوشت: “الهه، نیلوفر، توماج، یاسین، فاطمه و… در زندان و دختران و پسرانی که چشم و جان دادند. ممنوعالکاری آخرین دغدغه من هم نیست”.
کتایون ریاحی: “شرافتم اجازه کار در سینمای امروز را نمی دهد… شما کی باشید؟”
رخشان بنیاعتماد قبلتر نوشته بود: “هنرمندِ بیاعتنا به شرایط جامعه، هنرمند نیست. هنرمند، مزدور و رعیت اربابانِ پادگانی نیست که سر به امربری خم کند”.
هنگامه قاضیانی: “۹ تیر در اینستاگرام نوشتم خداحافظ بازیگری؛ چرا حس اینرا دارید که شما مرا ممنوعالکار کردهاید؟ سالها نشانه مهم شخصیت هنری من در حفظ عزت نفس و قدرت اراده من بوده”.
دنیا مدنی: “باعث افتخار و سربلندی بنده است که تحت نظارت هیچ رژیم و حکومتی نیستم”.
در دورهای زندگی میکنیم که هیچ تعرض حکومت بیجواب نمیماند. همه جا صحنه نوعی اعتراض است. اعتراض، اعتصاب، بیحجابی و همینطور خشم و انزجار و انقلاب به کلیدیترین واژههای جامعه تبدیل شده است. این واژهها بازتاب روحیه مردم است.
تداوم انقلابی که از شهریور سال قبل شروع شد، توازن قوا را عوض کرد. خیزشهای ۹۶، ۹۷ و آبان و دی ۹۸ بدلیل سرکوب بیرحمانه حکومت کوتاهمدت بود. حکومت را ضعیفتتر و بحرانیتر کرد و زمینه انقلاب زن زندگی آزادی شد. ۱۴۰۱ متفاوت بود و در شرایط متفاوتی شروع شد. مردم تجربه بیشتری و حکومت وحشت بیشتری داشت. بدنه نیروهای سرکوب آماده نبود، خودش هم اعتراض داشت. اعتراضات تداوم یافت، توازن قوا را باز هم به زیان حکومت و به نفع مردم تغییر داد. به لطف تداوم انقلاب چهرههای هنری و ورزشی و خوانندگان شریف و آزاده هم با انقلاب همراه شدند و صدای اعتراض جامعه را بلندتر کردند. میدانند که مورد حمایت جامعه قرار میگیرند و این حاشیه امنیت بیشتری به آنها میدهد. انقلاب چنان تودهای و اجتماعی است که هر اعتراضی مورد توجه دیگران قرار میگیرد و بزرگ میشود و بدینطریق خود انقلاب هم بیشتر جان میگیرد. طیفهای متزلزل را تحت فشار قرار میدهد و صفوف حکومت را شکنندهتر میکند.
کشمکش ادامه دارد. دانشجو و دانشآموز، کارگر و کادر درمان، بازنشسته و استاد دانشگاه، وکلا و معلمان، زنان و جوانان، هنرمندان و ورزشکاران، بیدینان و معتقدین به مذاهب دیگر، رنگینکمانان و نویسندگان و طیفهای مختلف آزاده و معترض هر کدام به نوعی در اعتراضند. نه حکومت راهی برای درمان بحرانهای بیشمار خود دارد و نه مردم راهی جز انقلاب میشناسند. انقلاب گامهای اولش را برداشت و گامهای بعدی را استوارتر برخواهد داشت.
سردبیر این شماره: کیوان جاوید
*سایت ژورنال را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید. در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید journalfarsi.com