پیروزی انقلاب یعنی تیشه به ریشه زدن - سوال از حمید تقوایی

پیروزی انقلاب یعنی تیشه به ریشه زدن – سوال از حمید تقوایی

مندرج در ژورنال شماره ۵۷۹ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

کیوان جاوید: خصوصا طی انقلاب زن زندگی آزادی نویسندگان ژورنال با تاکید اعلام می کنند که در نبرد با جمهوری اسلامی باید دست به ریشه برد. ریشه کدام است و هدف از چنین تاکیدی چیست؟

حمید تقوائی: مردم برای سرنگون کردن حکومت بپاخاسته اند چون دیگر نمیتوانند دیکتاتوری و سرکوب و بی حقوقی و تبعیض و گرانی و فقر و فساد حاکم بر جامعه را تحمل کنند. دست بردن به ریشه یعنی ریشه کن کردن همه این مصائب و دردها. شعارهای مردم در انقلاب جاری نیز به روشنی ناظر بر همین مصائب است: “فقر فساد گرونی میریم تا سرنگونی”، ” یک اختلاس کم بشه مشکل ما حل میشه”، “حقوقهای نجومی فلاکت عمومی”، “معیشت منزلت حق مسلم ما” است و غیره. این نوع شعارها در واقع علت سرنگونی طلبی توده مردم و شعارهائی نظیر مرگ بر خامنه ای، جمهوری اسلامی نابود باید گردد، و مرگ بر دیکتاتور را بیان میکند.

نه به جمهوری اسلامی یعنی نه به همه این مصائب و تبعیضات. هدف انقلاب مردم بپاخاسته سرنگونی جمهوری اسلامی است اما پیروزی کامل انقلاب یعنی در هم شکستن کل سیستم سیاسی-اقتصادی حاکم. یعنی ریشه کن شدن هر نوع تبعیض و ظلم و ستم در جامعه. از تبعیض مذهبی و ملی و جنسیتی گرفته تا تبعیضات سیاسی و اقتصادی و طبقاتی. پیروزی انقلاب مستلزم اینست که زمینه های بازتولید این تبعیضات، در هر شکل و ظاهری از بین برود. تا وقتی که یک اقلیت مفتخور، یک درصدیهای سرمایه دار، بر جامعه حاکم است ستم و تبعیض و دیکتاتوری ریشه کن نخواهد شد. نباید اجازه داد چرخه صد ساله دیکتاتوری تحت نام “آیت خدا” و “سایه خدا” با ظاهر و عنوان دیگری ادامه پیدا کند. دست به ریشه بردن یعنی ممانعت از شکل گیری هر نوع دیکتاتوری و دولت مافوق مردم، یعنی ممنوعیت اعدام و سرکوب و هر نوع محدودیت آزادیهای مدنی و سیاسی، یعنی ممنوعیت بردگی مزدی و استثمار و سوداندوزی. جمهوری اسلامی وحشی ترین و جنایتکارترین دیکتاتوری در ایران معاصر است، باید آخرین آن نیز باشد.

کیوان جاوید: مگر هدف سرنگونی جمهوری اسلامی نیست و این تاکیدات شما آیا در صفوف سرنگونی طلب ها تفرقه ایجاد نمی کند؟

حمید تقوائی: این تاکیدات صفوف انقلاب را تضعیف نمیکند بلکه تقویت میکند. تقویت انقلاب و تضمین پیروزی آن تنها با تعمیق آن، با تعمیق “نه” مردم نه تنها به جمهوری اسلامی بلکه به کلیت سیستم اقتصادی- اجتماعی که به چنین حکومتی نیازمند است، امکان پذیر است. نیروهای مختلف اپوزیسیون با جهتگیریها و ارزشها و استراتژی های مختلفی خواهان سرنگونی هستند. اما وحدت صفوف جنبش سرنگونی حاصل اتحاد یا ائتلاف این نیروها نیست. این امر همانطور که تجربه نشان داده نه مفید و موثر است و نه ممکن. وحدت صفوف انقلاب حول خواستها و آمال همه مردم ناراضی از جمهوری اسلامی امکان پذیرست و تاکید بر این فصل مشترک یعنی مخالفت با هر نوع دیکتاتوری و با هر شکلی از تبعیض و بیحقوقی.

معمولا گفته میشود فعلا باید برای سرنگونی حکومت متحد شد و بقیه اهداف را به بعد موکول کرد. اما نکته مهم اینست که حتی سرنگونی جمهوری اسلامی در گرو نقد و اعتراض عمیق به کل سیستم حاکم است. بدون رجوع به ریشه های درد توده مردم و خواستها و آمال انسانی آنها، نمیتوان وحدت و انسجام لازم برای سرنگون کردن حکومت را تامین کرد. فصل مشترک مردم هویت انسانی آنها است و هر نوع تبعیض و بیحقوقی و سرکوب و دیکتاتوری این هویت انسانی را نفی و پایمال میکند. باید در برابر اسلامیت و ایرانیت و هر هویت سازی دیگری که صفوف مردم را چند پارچه میکند، پرچم انسانیت را برافراشت. بقول مارکس “رادیکال یعنی دست به ریشه بردن و برای انسان ریشه خود انسان است”. برای تامین وحدت صفوف انقلاب نیز باید دست به ریشه برد.

 

سردبیر این شماره: کیوان جاوید

*سایت ژورنال را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید. در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید journalfarsi.com

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *