مندرج در ژورنال شماره ۵۹۹ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
شاید یکی از مهمترین پرسشها که برای مردم ایران مطرح باشد این است که دولتهای جهان در عکس العمل به اتفاقاتی که طی سال گذشته در ایران افتاده است کجا ایستادند.
اصولا تا چه حد مبرم است که دولتها، خصوصا دول تاثیر گذار غربی، در برابر نقض حقوق بشر در کشوری دیگر قاطعانه و متحدانه علیه حکومت سرکوبگر ظاهر شوند و همه اهرمهای فشار دیپلماتیک و سیاسی را برای در کنار مردم قرار گرفتن بکار بگیرند؟ اگر چنین سیاستی به یک نرم جهانی تبدیل شود چه اتفاقی خواهد افتاد؟ چرا عموما دولتها در مداخله متحد و هماهنگ برای فشار آوردن به چنین حکومتی هایی سیاست گام به گام و قطره چکانی در پیش می گیرند و حتی با سکوتشان و همراهی با دولتهای دیکتاتوری عملا وضع ضد مردمی موجود را تداوم می دهند.
درک حقیقت می تواند ساده باشد. دول حاکم بر جهان دوست مردم نیستند. آنها نمایندگان یک درصدی های سرمایه دار و به این تبع نماینده وضع موجود در جهان هستند و حفظ نظام سرمایه داری در جهان اولویت اصلی آنها است. این دولتها خواهان بر هم خوردن معادلات سیاسی در یک کشور، طوری که اوضاع احتمالا از دستشان خارج شود نیستند. تمام تلاششان این است که دولتهای “سرکش” قواعد روابط بین المللی را رعایت کنند و آنچه که در داخل می گذرد را به خودشان وا می گذارند.
این قانون کلی است. در مقاطع معینی این توازن نانوشته به هم می خورد و آن در شرایطی است که انقلابی در یک کشور معین، نظیر انقلاب زن زندگی آزادی در ایران شکل می گیرد و معادلات داخلی و بین المللی را بهم می زند. در شرایطی که جامعه یکپارچه اعلام می کند حکومت را نمی خواهد و نیروی قابل توجه ای در خیابان با اعتراضات اجتماعی حکومت را به چالش می کشد، و در شرایطی که افکار عمومی دنیا طرفِ آن انقلاب را می گیرد، یا نظیر واکنشی که جهانیان در برابر انقلاب ۱۴۰۱ در ایران از خود بروز داده اند، دیپلماسی دولت ها دستخوش تغییر می شود.
اگر انقلاب پیشروی های بیشتری داشته و نیروی هر چه بیشتری از مردم متمدن جهان را پشت خود بسیج کند، دولتها نیز سرعتِ در انزوا قرار دادن حکومت مربوطه را افزایش میدهند. با فشار مردم و تداوم پُر قدرت انقلاب است که می شود انتظار داشت دولتها “سر عقل” بیایند و واقعیت را با چشمی باز مشاهده کنند. انقلاب ایران دیر یا زود دولتها را بر سرِ این میز خواهد نشاند.
سردبیر این شماره: کیوان جاوید
*سایت ژورنال را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید. در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید journalfarsi.com