درسهای اعتراضات فرانسه – کیوان جاوید

مندرج در ژورنال شماره ۳۷۸ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

موج وسیعی از اعتراضات فرانسه را دربر گرفته است. دولت ماکرون قانونی را (بدون مراجعه به پارلمان) تصویب کرده است که سن بازنشستگی را از ۶۲ به ۶۴ سال افزایش میدهد. دولت اینگونه استدلال می کند که اجرای این قانون باعث می شود تا صندوق بیمه بازنشستگی در سالهای آینده با کسری ذخیره مواجه نشود. دولت ماکرون مثل همه دولت های سرمایه داری جهان می خواهد از جیب مردم بزند تا تامین بودجه کند. در مقابل سندیکاها و احزاب چپ با همراهی وسیع مردم این تعرض به معیشت خود را نمی پذیرند و یکی از راه حل ها را تعیین مالیات بیشتر بر شرکتها و میلیاردرهایی که در همین سالهای بحرانی هم ثروتمندتر شده اند می بینند.

مردم فرانسه فراتر از خواست و تمایل سندیکاها و احزاب تعرض خود به این قانون ضد مردمی را گسترش داده و اراده کرده اند جدال را تا پیروی نهایی ادامه بدهند. درس این مبارزه مردم در فرانسه برای ما مردم ایران که درگیر یک انقلاب نیز هستیم می تواند حائز اهمیت باشد. اولین درس این است که سرمایه داران در همه جای جهان هدفی جز تعرض به زندگی و رفاه مردم ندارند. در همه جای جهان سرمایه داری  نظامی برای سوداندوزیِ عده قلیلی از طبقه ممتاز جامعه، یعنی طبقه سرمایه دار، است و برای سود اندوزی هر چه بیشتر فقط یک راه حل دارد، خالی کردن جیب مردم و افزودن به ثروت سرمایه داران.

درس دیگر این مبارزه این است که مردم فرانسه تعرض به زندگی خود را با تشکل وسیع و اتحاد مبارزاتی گسترده همراه با رودررویی  قاطع با دولت سرمایه داران به خیابان کشانده اند و این اتحاد و گستردگیِ حضور مردم منجر به بزرگترین بحران دولت فرانسه شده است. مردم فرانسه نشان داده اند، حق گرفتنی است و همین حد از رفاهیاتی که مردم اروپا از آن برخوردار هستند نیز با مبارزه متشکل و سازمان یافته به سرمایه داران تحمیل شده است.

نکته آخر اینکه، سرمایه داری برای هیچ کجای جهان مدلی انسانی و در خدمت زندگی و خوشبختی مردم نیست. اگر سرمایه داری فرانسه برای پُر کردن جیب سرمایه داران به زندگی و معیشت مردم تعرض می کند، حکومت های سرمایه داری در کشورهای نظیر ایران با هر اسم و مدلی و شکل و شمایلی که بخود بگیرند، هزار بار بیشتر از کشورهای پیشرفته سرمایه داری علیه زندگی مردم عمل خواهند کرد. نتیجه، فراتر رفتن از انواع مدل های سرمایه داری و  شکل دادن به یک سیستم سوسیالیستی و شورایی است. جامعه ای که هدفش تامین نیازهای همه انسانها باشد نه پُر کردن جیب یک درصدی های مفتخور.

سردبیر این شماره نشریه ژورنال: کیوان جاوید

*سایت ژورنال را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید. در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید journalfarsi.com