مندرج در ژورنال شماره ۱۷۹ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
سخنگوى وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی رای ندادن به قطعنامه زیست محیطی سازمان ملل را توجیه کرد. به ادعاى وى این قطعنامه براى غرب استفاده ابزارى دارد و به عنوان یک اهرم سیاسى به کار گرفته میشود. این در حالی است که ایران با بحران های محیط زیستی، از جمله فرونشست زمین، آلودگی هوا، سیلهای ویرانگر، خشک شدن دریاچه ارومیه و تالابهاى بسیار و خشکسالی مواجه است.
کلید درک سیاستهاى چپاولگرانه رژیم نسبت به طبیعت و جامعه عدم خواست و توان آن در پایه گذارى سیاستهاى پیشگیرانه و مهمتر از آن، وجود ساختار سیاسى و اجتماعى فاجعه بارى است که همزاد این رژیم است.
فاجعه طبیعى فقط در شرایطى به یک فاجعه انسانى مبدل می شود که پیش زمینه ها و تمامى شرایط براى این فاجعه پیشتر با سیاستهاى ضد انسانى و سود اندوزانه آماده شده باشد. شهرسازی هاى غیر استاندارد، ساختمان و بناهایى که در مقابل سیل، زلزله و باقى نیروهاى طبیعى مستحکم نیستند، جلوگیرى آگاهانه و عمدى از کمک رسانى هاى امداد گران دولتى و مردمى، بى اعتنایى کامل به سلامت روحى و جسمى آسیب دیدگان و بازماندگان این فجایع، اساساً سیاست سیستماتیک ۴۰ ساله این رژیم را تشکیل داده است.
جامعه ایران براى مقابله با فجایع “طبیعى” نیاز به سیستمى دارد که انسان و طبیعت را از چهارچوب نظام سرمایه دارانه خارج کند. چاره، جامعه ای است که بر سردرِ آن سعادت بشرى قرار دارد نه سود آخوندهای میلیاردر و میلیاردرهاى اسلام پناه. سوسیالیسم تحققِ چنین جامعه ای انسانی است.
سردبیر این شماره نشریه ژورنال: سیاوش آذری
*سایت ژورنال را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید. در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید journalfarsi.com