حاشیه نشینى، چهره عریان فقر در ایران – سینا پدرام

مندرج در ژورنال شماره ۱۵۳ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

بیش از یک میلیون نفر در چهار شهر استان سیستان و بلوچستان حاشیه‌نشین هستند. (رادیو فردا)

دلیل اصلى حاشیه نشینى فقر اقتصادیست. اما خود حاشیه نشینى میتواند منجر به فقر فرهنگى و ناهنجاریهاى اجتماعی شود.

در ایران حاشیه نشینى در اصل یعنى حلبى آبادها، کپرنشینها و محلات و روستاهاى به شهر چسبیده که با کمترین امکانات زیر ساختى، اعم از آب و برق و گاز و خدمات درمانى و آموزشى غیره، به سرمیبرند.

شوربختى بزرگتر، ناهنجاریهاى اجتماعى است که دراین محلات زندگى ساکنان آنرا به تباهى میکشاند. اعتیاد، فحشا، دزدى، بیکاری مزمن، ناامنى محیط بخصوص براى زنان و کودکان، نابسامانى هاى خانوادگى فقط مثالهاى کمى از لیست بلندِ مشکلات در این محلات هستند.

قطعا حل مسئله مسکن در گرو تغییر سیستمى است که مسکن را به یک کالاى پر درآمد براى عده اى سرمایه دار تبدیل کرده، اما بر خورد به موضوع حاشیه نشینى فراتر از این موضوع است.

تحمیل ارائه خدمات شهرى در گرو مبارزات متحدانه اهالى این محلات است. تحمیل خواستهاى رفاهى، درمانى و آموزشى میتواند و باید به شکل هماهنگ در این محلات به پیش برده شود. تحقق هر مطالبه اى که در خدمت بهبود وضعیت یک محله باشد، دور باطل فقر اقتصادى و فقر فرهنگى را میتواند بشکند.

راه برون رفت از این نکبت جامعه سرمایه دارى با مبارزات متشکل مردم براى خواسته هاى رفاهى توسط شوراهاى مردمى در هر یک از محلات میتواند متحقق شود. هیچ خواسته اى کوچک نیست، بلکه پله ایست براى خواسته هاى اساسى تر و پایدارتر.

سردبیر این شماره نشریه ژورنال: سوسن صابری

*سایت ژورنال را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید. در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید journalfarsi.com