ژورنال سایت خبری سیاسی ژورنال 
مندرج در ژورنال شماره ۳۶۰ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
امیرعلی موسی‌کاظمی کودک ۲ ساله، شامگاه جمعه ۱۲ اسفند، در پی شلیک ماموران یگان ویژه به خودروی حامل او و خانواده‌اش در شهرستان ورزنه در شرق اصفهان، در آغوش پدرش جان باخت.
از پنجره خانه ام به آسمان ابری لندن خیره شده ام. درختان بی برگ و دو سنجاب که به آهستگی بر زمین بی علف راه می روند تا شاید چیزی برای خوردن بیایند. همه چیز به کُندی می گذرد. گلویم از بغضی سنگین بدرد آمده و از اعماق وجودم با این فکر کلنجار می روم که این زندگی چه ارزشی دارد و چه چیزی بجا مانده که دلخوشمان کند؟
امیر علی، از برابر چشمانم دور نمی شود. فقط دو سال داشت، دو بهار دیده بود. هنوز به خوبی زبان باز نکرده بود. شیرین زبانی می کرد و افتان و خیزان بازیگوشی می کرد و دل همه را می ربود. کفش نو، پیراهن تازه و آغاز یک زندگی. در عصر روز جمعه چه کسی میدانست امیر علی آخرین بار سوار ماشین می شود. آخرین بار دنیا را می بیند، آخرین بار نفس می کشد و از شوق می خندد. پدر و مادر امیر علی از لحظه سوار شدن به ماشین تا لحظه به قتل رسیدن دلبندشان را چگونه بیاد می آورند، چه می کشند، چگونه می توانند ادامه دهند؟ سئوال، زخم ذهنم را عمیق تر می شکافد. چرا امیر علی عمری چنین کوتاه داشت، مرگ امیر علی چه سودی برای قاتلینش داشته؟ از این دنیای تاریک و غمبار چگونه می شود بیرون آمد و آفتاب زندگی را مجدد دید؟
پلیس جنایت پیشه حکومت اسلامی همیشه یک دروغ کثیف و تهوع آور در آستین دارد. مرکز اطلاع رسانی پلیس استان اصفهان و رئیس سازمان قضایی نیروهای مسلح این استان، روز شنبه ۱۳ اسفند، “بی‌توجهی راننده خودرو به فرمان پلیس” را دلیل این حادثه دانست. حادثه؟ کدام حادثه. شلیک به ماشین حامل کودک و مسافر در هیچ کجای این عالم حادثه نیست، جنایت سازمان یافته حکومتی است. حتی زمانی که یک تروریست تعدادی از مردم عادی را گروگان گرفته باشد، نمی شود به بهانه شلیک به تروریست به سوی همه گروگانها آتش گشود. نه، نه این یک حادثه نبوده و محصول اشتباه محاسبه مامور قاتل نیست. این یک حرکت سازمان یافته حکومت اسلامی به منظور مرعوب کردن کل جامعه است. اتاق فکر خامنه ای و بیت رهبری و سپاه پاسدارن و بقیه جانیان حکومت اسلامی روی این نقشه کار می کنند که با حمله شیمیایی به مدارس دخترانه، با شلیک به کودک دو ساله و باقی قضایا، دست به ارعاب بزنند تا بلکه بتوانند مانع این انقلاب شوند.
آنچه که امید را در دلها زنده نگه میدارد و باعث می شود این غمناک ترین لحظات زندگی را طی کنیم و به جلو برویم، انقلاب پیش رو است. این مردم دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند. برای رهایی فقط باید از نعش حکومت اسلامی عبور کرد. این اتفاق بسیار زودتر از آنکه سران رژیم انتظارش را داشته باشند به وقوع خواهد پیوست.
سردبیر این شماره نشریه ژورنال: آذر پویا
*سایت ژورنال را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید. در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید journalfarsi.com
