ژورنال سایت خبری سیاسی ژورنال 
مندرج در ژورنال شماره ۵۶۵ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
کسی که در آرزوی بازگرداندن تاج زندگی کند، نمی‌تواند با آرزوهای بزرگ قهرمانان انقلاب زن زندگی آزادی در یک صفحه قرار گیرد. آنها به دو جهان متفاوت تعلق دارند. یکی بر فراز بلند پیشرفته‌ترین دستاوردهای حقوق انسان در قرن بیست و یک پرواز می‌کند. دیگری به یک لوح گلی از قعر ۲۵۰۰ سال پیش سنجاق شده است. اولی متعلق به آینده است. دومی متعلق به گذشته. اولی می‌خواهد آینده‌اش را بر بنیاد دستاوردهای امروز بسازد. دومی سوار بر لوحی گلی از اعماق تاریخ می‌خواهد آینده اولی را بالا بکشد. نبردی در جریان است. نبرد آینده با گذشته.
رضا پهلوی، در روز ۷ آبان، روز ورود کورش به بابل، به مناسبت رونمایی از تندیس کورش در آتلانتای آمریکا، آرزو کرد که “در فردای آزاد ایران، همین ارزش‌های حقوق بشری که کورش کبیر دنبالش بود” مستقر شود! ترجمه سیاسی این دموکرات منشی آویزان به یک کشورگشا فقط یک چیز است: آرزوی بازگشت تاج بر سر خود! بازی با حقوق بشر و خیال‌پردازی برای سلطنت!
آیا می‌توان با ارزش‌های “حقوق بشری” شاهی متعلق به قرن‌ها پیش، سر نسلی در قرن بیست و یک کلاه سیاسی گذاشت؟ آن‌هم نسلی که در تصویرش از آزادی و حقوق و برابری و حرمت انسان، هیچ خدایی و شاهی و اربابی و آقابالاسری نمی‌گنجد؟ آیا می‌توان افق‌های بلند و تصویر زیبا و عمیقاً انسانی چنین نسلی از زندگی را به سطح نازل روایت یک جهان‌گشای خودشیفته از حقوق بشر پایین کشید؟ پاسخ یک نه بزرگ و محکم است.
اما چند کلمه در باره “حقوق بشر” کورشی: از روایت خود کورش معلوم می‌شود که تولرانس او در مقابل ادیان در فتح بابل یک معامله سیاسی میان دین و سلطنت بود. “مردوخ دل‌های پاک مردم بـابـِل را متوجه من کرد، زیرا من او را ارجمند و گرامی داشتم”. نتیجه؟ “همه مردم سرزمین‌های دوردست… مـرا خراج گذاردند و در بـابـِل بر من بوسه زدند.”
پانزده سال پیش، ماتیاس شولتس در هفته‌نامه “اشپیگل” در مقاله‌ای تحت عنوان “فرمانروای قلابی صلح”، با استناد به تحقیقات وسیع، پته حقوق بشر کورش را روی آب انداخت. معلوم کرد که شاه شاهان زیردستان خود را مجبور می‌کرده پاهایش را ببوسند؛ انسان‌های زیادی را مجبور به دادن خراج‌های سنگین کرده بود؛ به دستور او بینی و گوش نافرمانان را می‌بریدند؛ و محکومان به مرگ را “تا سر در خاک می‌کردند و خورشید کار را به پایان می‌رساند.”!
سردبیر این شماره: سوسن صابری
*سایت ژورنال را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید. در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید journalfarsi.com
