ژورنال سایت خبری سیاسی ژورنال 
مندرج در ژورنال شماره ۶۳۹ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
فیلم سینمایی “فینچ ” (Finch) با بازی “تام هنکس” روایتی تلخ از شرایط اسفناک کره زمین است. شرایطی که زمین از وجود رادیو اکتیو اشباع شده و حیات بشری از بین رفته است. بازماندگان این وضعیت یک مرد، سگش و یک ربات است.
داستان از این قرار است که آخرین انسان فقط می‌تواند در ماشینی زندگی کند که ضد رادیو اکتیو است. تمام تلاش او این است تا شاید بتواند به منطقه‌ای برسد که زیستن در آنجا ممکن باشد. اما مطمئن نیست به پایان راه برسد.
قهرمان فیلم می‌خواهد به ربات آموزش بدهد که بعد از مرگش از سگش نگهداری کرده و برایش غذا فراهم و با او بازی کند. کل ماجرای این فیلم تلاش این مرد به آموزش دادن ربات و عادت دادن سگ در هماهنگ شدن با این ربات خلاصه می شود. ماجرای این فیلم تخیلی این پیام را در خود دارد که انسان تحت هیچ شرایطی تسلیم نمی‌شود و جنگیدن و تغییر اوضاع و امید به فردای روشن‌تر هویت اجتماعی بشر را می‌سازد.
داستان این فیلم، البته ما را به شرایط ایران نیز می‌رساند. شرایطی که می‌توانست به معنی پایان زندگی اجتماعی زنان باشد و آنها را به بردگانی در خدمتگذاری به هیولاهای اسلامی تبدیل کند؛ شرایطی که زندگی در این گوشه از زمین می‌توانست فقط عزا و ماتم باشد. خندیدن و شادی کردن و دوست داشتن همنوع و امید به فردای روشن می‌توانست حتی در آرزوهای دور و دراز این مردم جایی نداشته باشد.
رژیم اسلامی برای تبدیل جامعه به مردابی متعفن همه تلاشش را کرده است. سرگذشت زندانیان سیاسی، از انفرادی‌های طاقت‌فرسا تا شکنجه‌های فوق تصور تا اعتراف‌گیری‌های زیر شکنجه و اعدام‌های فردی و گروهی، تنها یک گوشه از کارنامه کریه این رژیم است.
انفجار فقر در ابعادی عظیم، سرکوب فعالین اجتماعی و سازمان دادن یک حکومت ترور؛ تبدیل کردن زندگی کودکان به کابوس بی‌پایان؛ وجود بیماری‌های روحی و روانی گسترده،؛ خودکشی‌های از سر یاس و هر آنچه که می‌توانست پایانی باشد به زیستن انسانی، که همه ما، نه در فیلم‌ها که در واقعیت روزانهِ زندگی می‌بینیم.
این بربریت اسلامی اما با تلاش جانانه و متحدانه مردم دارد به انتهای خود نزدیک می‌شود و هیچ درجه از جنایت نتوانسته است مردم را تسلیم کند. قهرمانان این تراژدی زنان و جوانان و نوجوانان و همه مردم درد کشیده در ایران هستند. لحظه ای از یاد نمی‌بریم که امید بر در می‌کوبد.
سردبیر این شماره: کیوان جاوید
سایت ژورنال را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید. در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید journalfarsi.com
