"به کجا برم شکایت؟" - جلیل جلیلی

“به کجا برم شکایت؟” – جلیل جلیلی

مندرج در ژورنال شماره ۵۷۶ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

تیتر این یادداشت جمله‌ای است که یکی از خوانندگان همین ژورنال درد دل خود را با آن شروع کرده است. او ادامه داده است: “به چه کس کنم حکایت…؟! مدیر آبرسانی می‌گوید: درپوش‌های آهنی فاضلاب‌ها را در شهرها می‌دزدند. رئیس مخابرات می‌گوید: سیم‌های تلفن را در سطح شهرها می‌دزدند. مدیر اداره برق می‌گوید کابل‌های برق را در شهرها می‌دزدند. مدیر گاز می‌گوید: فشنگی علمک گاز منازل را در شهرها می‌دزدند. شهردار می‌گوید: ابزار و وسایل و تجهیزات ساخت‌وساز، لامپ‌ها، گل‌های میدان‌ها و پل‌های آهنی روی جداول را در سطح شهر می‌دزدند. پلیس راهور می‌گوید: تابلوهای راهنمایی و دوربین‌های سطح شهرها را می‌دزدند. مدیر قبرستان‌ها می‌گوید: از سر قبور مردگان تابلوهای آلومینیومی را می‌دزدند! شهروندان می‌گویند: شیرهای آب‌سردکن‌های کنار پیاده‌روها و لیوان‌های آن را در سطح شهر می‌دزدند. ۴۴ سال چه‌کار کردیم؟! به فرزندان این مملکت چه آموزش‌هایی را دادیم؟! چه بلایی بر سر این مملکت و فرهنگش آوردید که مردم از فرط گرسنگی و نیازمندی دزدی می‌کنند؟”

ولی این را هم باید اضافه کرد که در کشوری که در آن حکومتی سرکار است که دزدی و فساد و رانت‌خواری مقاماتش شهره عام و خاص است و از صندوق بازنشستگان، از بودجه آموزش کودکان، از دستمزد کارگران، از نان شب بیکاران، از جیب خالی بیماران، از حساب‌های ذخیره بی‌مسکنان، از بودجه مراکز ترک اعتیاد و افراد کم‌توان و از هرکس و هرجا که بتواند می‌دزدد، و در کشوری که همه‌جا و همه چیز برای حاکمین اش موضوع دزدی و چپاول است، آری در چنین کشوری انتظار اینکه “درپوش‌های آهنی فاضلاب‌ها” و “سیم‌های تلفن و کابل‌های برق در شهرها” دزدیده نشود، مقداری غیرواقعی به نظر می‌رسد.

لازم می‌دانم به این خواننده خوش‌قلب نشریه ژورنال بگویم که بجایی نبر شکایت، خانه از پای‌بست ویران است؛ نظام سیاسی و سیستم اجتماعی حاکم بر پایه دزدی و دزدیدن بنا شده است. سیستمی دزدسالار و مقاماتی دزد و اختلاس‌گر. در این سیستم هدف نهایی تولید هر کالایی یا هر طرح و برنامه‌ای نه تأمین نیازهای مردم؛ بلکه تولید سود برای مالکان وسایل تولید و دارندگان امتیاز آن طرح‌ها و برنامه‌ها است و سود هم چیزی جز دزدیدن از ثمره کار و تلاش تولیدکنندگان ثروت جامعه نیست. این سیستم را باید دگرگون کرد و بجایش سیستمی را سازمان داد که هدف تولید در آن رفع نیازمندی‌های شهروندان و تأمین آسایش همگانی باشد.

 

سردبیر این شماره: محسن ابراهیمی

*سایت ژورنال را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید. در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید journalfarsi.com

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *