گردشگرى “مجانى” مشترى ندارد – سینا پدرام

مندرج در ژورنال شماره ۵۹۴ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

ابراهیم پورفرج، رئیس انجمن تورگردانان ایران با بیان اینکه “تنها توریست‌های ما افرادی هستند که به اماکن زیارتی می‌روند”، به “اقتصادآنلاین” گفته است که “مدت‌هاست توریستی به ایران نمی‌آید، حتی مجانی و این مساله سبب تعطیلی صنعت و بیکاری فراوان در جامعه تورگردانان شده است!”

“توریست مجانى” یک “مقوله اقتصادى” است که فقط در رژیم اسلامى موجودیت دارد. آنچه روشن است این است که بالاخره ورشکستگى سیاسى و اقتصادى به ورشکستگى “عقلى” نیز منتهى میشود!

بگذارید به دلایل اصلى نبود توریست در اقتصاد درمانده اسلامى نظر کوتاهى بیاندازیم.  گردشگرى در هر کشورى نیاز به ملزومات و زیرسازهایى دارد که در صورت فقدان آن جلب توریست به موانع دشوارى برخورد خواهد کرد. قطعا ایران در این زمینه بسیار عقب تر از کشورهاى دور و بر خودش است. مشکل فقدان توریست “خارجى” در ایران اساسا دلیل سیاسى دارد. گروگان گیرى اتباع “خارجى” و بخصوص ایرانیان “دو تابعیتى” در دو دهه گذشته، هیچ اعتبارى براى رژیم اسلامى باقى نگذارده است.

شاید هیچ بخش از اقتصاد به اندازه صنعت توریسم به ثبات سیاسى و امنیت اجتماعى نیاز نداشته باشد. به هر رو، مهمان هر خانه اى نیاز به آرامش فکرى و امنیت جانى دارد، وگر نه قید “شام مجانى” را میزند و  دعوت صاحب خانه را بی جواب میگذارد. از سوى دیگر، امنیت گردشگر زن در ایران حتی بسیار بیشتر در خطر است و توریست زن توسط مأموران خود رژیم بیشتر میتواند مورد تهدید و آزار و اذیت قرار بگیرد.

سنگینى قوانین اسلامى بر دوش صنعت توریسم به اندازه اى زیاد است که مانند بسیارى از مشکلات رژیم اسلامى حلش به بود و نبود این رژیم گره خورده است. کوشش اکثر کشورهاى توریستى در شکل دادن به یک  بهشت یا ” پارادایس توریستى” است. در ایران تحت حاکمیت رژیم اسلامى ما با “پارادوکس توریستى” روبرو هستیم.

در مورد آینده این صنعت در ایرانِ بعدِ از رژیم اسلامى میتوان به مدلهاى گوناگون رشد و ترغیب گردشگرى در ایران پرداخت. شاید موزه “حماقت” آیت الله ها به عنوان بخشى از یک پروژه جلب سیاحان، مورد توجه قرار بگیرد.

سردبیر این شماره: محسن ابراهیمی

*سایت ژورنال را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید. در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید journalfarsi.com