مندرج در ژورنال شماره ۶۱۷ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
توماج صالحی به دلیل آنکه گفته بود در زندان مورد شکنجه قرار گرفته است دوباره به زندان و ابطال گذرنامه و شرکت در دوره مدیریت رفتار و مهارت دانش محکوم شده است. حکمی که طبعاً باید با اعتراض همه ما روبرو شود و یکصدا خواهان آزادی بیقیدوشرط توماج صالحی شویم. اما مسئله جمهوری اسلامی فقط افشاگری از شکنجههای وحشیانه اعمال شده در زندانها علیه زندانیان نیست. اینها قوانین جزایشان مصداق شکنجه است و چندان اعتنایی به علنی شدن این رفتارهای وحشیانه نمیکنند، وقتی که در قانونشان شکنجه مثلاً در قالب قطع عضو بدن و به صلیب کشیدن رسماً وجود دارد.
مسئله جمهوری اسلامی این است که توماج و توماج ها وقتی که از زندان، گیرم با قید وثیقه، آزاد میشوند علیرغم شکنجههایی که شدهاند چشم در چشم جمهوری اسلامی میایستند و اعلام میدارند که آنها درهمشکسته نشدهاند؛ بلکه همچنان در مقابل زور و زورگویی این حکومت ایستادهاند. این پیام است که باعث خشم و وحشت جمهوری اسلامی میشود. عین همین رفتار را از جانب سپیده قلیان ما شاهد بودیم که وقتی از زندان آزاد شد شعار داد “خامنهای ضحاک میکشیمت زیر خاک” و بلافاصله او را دستگیر کردند و به زندان بردند. اخیراً ارژنگ مرتضوی دانشجوی معترض دانشگاه خوارزمی نیز که به یک سال زندان و مجازاتهای دیگر محکوم شده است در مقابل دوربین قرار گرفت و علناً در مقابل سرکوب و خفقان ایستاد و مردم را دعوت به اعتراض کرد.
این نشان میدهد که نمایش “قدر قدرتی” جمهوری اسلامی به شکست انجامیده است. معترضین مقهور این قدرت پوشالی نمیشوند و کل دستگاه زور و سرکوب رژیم اسلامی را روزانه و به اشکال گوناگونی به چالش میکشند. جمهوری جنایتکار اسلامی در مقابل چنین روحیه مبارزاتی و استمرار حقخواهی بهشدت عاجز و ناتوان است و از همین رو به اعدامهای بیشتر و تشدید سرکوب پرداخته است. این تمهیدات سرکوبگرانه نیز نخواهد توانست جمهوری اسلامی را نجات دهد چرا که مردم معترض بارها گفتهاند که کوتاه نمیآیند و ایستادهاند تا پایان عمر ننگین جمهوری اسلامی!
سردبیر این شماره: سوسن صابری
سایت ژورنال را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید. در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید journalfarsi.com