ژورنال سایت خبری سیاسی ژورنال 
مندرج در ژورنال شماره ۶۴۵ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
نسرین حسنی مدیر مسئول هفته نامه استانی سیاحت شرق و از بازداشت شدگان انقلاب زن زندگی آزادی روز ۱۵ بهمن و قبل از رفتن به زندان بجنورد در یک ویدیو می‌گوید: “پای آرمان‌هایمان ایستاده‌ایم. هفت ماه زندان در برابر هزینه‌هایی که مردم در سال ۱۴۰۱ و سال‌های گذشته داده‌اند، چیزی نیست. امیدوارم که ثمره تمام خون‌ها، زندان‌ها، بازداشت‌ها و احضارها را همه ملت با هم ببینیم. نوشتن اساسا دردسرساز است اگر به سازشان قلم نچرخد… به جرم نوشتن، به اتهام تشویش اذهان عمومی با نشر اکاذیب به ۷ ماه زندان محکوم شدم، فقط و فقط یک جمله؛ پیشکش به ملت شریف و آزادیخواه ایران”. او قبلا هم احضار و بازداشت شده بود.
این روحیه مبارزه‌جویی از کجا میاید؟
جمهوری اسلامی از همان روز اول هم وصله ناجوری برای جامعه ایران بود. جامعه‌ای شهری و نسبتا مدرن، حکومتی قرون وسطایی را نمیتوانست تحمل کند. قتل عام سیاسی، سرکوب انقلاب و هشت سال جنگ، توازن قوایی ایجاد کرد که چنین حکومتی چند دهه حکومت کرد. جامعه اما نمیتوانست برای همیشه آنرا تحمل کند. مبارزه گسترش یافت. جامعه بپاخاست. بارها بپاخاست. انقلاب ۱۴۰۱ اوج گرفت و شکاف‌ها را به اوج خود رساند، شکاف میان مردمی که نمیخواهند و حکومتی که دیگر نمیتواند چنین مردمی را کنترل کند.
زمانی لنین مشخصه یک وضعیت انقلابی را چنین توصیف کرده بود: “پایینی‌ها نمیخواهند و بالایی‌ها نمی‌توانند به روش قدیم زندگی کنند”. در چنین وضعیت‌هایی اگر مردم قادر به انقلاب نشوند یا انقلابشان شکست بخورد حکومت‌ها با سرکوب و همینطور اصلاحات و تغییراتی در شیوه حکومت میتوانند بر اوضاع مسلط شوند و برای دوره‌ای دیگر حکومت کنند. اما وضعیت در ایران عمیقتر از این حرف‌ها است. حکومت نه شیوه جدیدی دارد نه نه به شیوه قدیم میتواند جامعه را کنترل کند. شکاف میان حکومت و مردم در ایران فقط اقتصادی و سیاسی نیست. نسلی و فرهنگی است. نسل‌های قدیمی‌تر هم هر روز بیشتر دارند به شکل نسل‌های جدید درمیایند. قشرهایی که معمولا در جوامع دیگر از اقشار معترض محسوب نمیشوند هم در ایران معترضند و با اخراج و زندان مواجه میشوند. روزنامه‌نگار، هنرمند، خواننده، وکیل، نویسنده، پزشک، استاد دانشگاه. اینها اقشار تاثیرگذاری در جامعه هستند، و حکومت آنها را هم از دست داده است.
این وضعیت هر روز جدی‌تر میشود. حکومت توان هیچ نوع اصلاحات اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی ندارد. برعکس در دوره حاضر بیش از هر زمان دیگری دارد در جهت معکوس اصلاحات حرکت میکند. ادامه این اوضاع برای هر ناظری قابل پیش‌بینی است. یک انقلاب عظیم درراه است.
سردبیر این شماره: کیوان جاوید
سایت ژورنال را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید. در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید journalfarsi.com
