ژورنال سایت خبری سیاسی ژورنال 
مندرج در ژورنال شماره ۶۵۶ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
اکثریت‌قریب‌به‌اتفاق مردم ایران از نظر حکومت مجرم‌اند. وکیل بودن جرم است. دفاع از زندانی جرم است. دفاع از وکیلی که به زندان می‌افتد هم جرم است. بهایی بودن، بی‌حجابی و نفس زن بودن و تماشای مسابقه ورزشی توسط آنها جرم است. همجنس‌گرا بودن، بی‌مذهبی، رقص و موسیقی، اعتصاب، اعتراض، اعتصاب به‌خاطر بالاکشیدن دستمزد کارگر، فعالیت در مدیای اجتماعی و تماشای ماهواره‌های “غیرخودی”، اعتراض به دزدی و فساد مقامات یا دروغ‌های مقامات و یا حتی انتقاد به جنایت‌کار اعظم جرم است. یعنی همه چیز جرم است. به‌عبارت‌دیگر حکومت نفس زندگی را برای مردم جرم اعلام کرده است. یعنی حکومت به‌تمام‌معنی بی‌ریشه و با جامعه بیگانه است.
نکته جالب این است که این جرم‌ها هر لحظه و به‌وفور اتفاق می‌افتد. روزی نیست هزاران نفر دست به اعتصاب و تجمع نزنند و هزاران پست در مدیای اجتماعی علیه حکومت و مقاماتش منتشر نشود. بی‌حجابی هم که ابعاد میلیونی دارد، کمتر کسی است ماهواره ممنوعه نگاه نکند و از زندانی تا وکیل و متهم هر روز سیستم قضایی را به چالش می‌کشند.
این دو تصویر یعنی حکومتی درمانده و مردمی متعرض، حکومتی منزوی و مستأصل و مردمی که مخالفتشان را با همه چیز این نظام به اشکال مختلف نشان می‌دهند. علی‌رغم دستگیری‌ها و اخراج‌ها و محرومیت دادن‌ها، حکومت از هر هزار جرم حتی قادر به عکس‌العمل در مقابل یک مورد آنها هم نیست. چون در این صورت روزانه باید هزاران نفر را زندانی کند و نمی‌تواند.
وقتی اکثریت جامعه مجرم‌اند یعنی حکومت در مقابل مردم فلج است و قانون بی‌اعتبار است. یعنی به‌نوعی حکومت دوگانه برقرار است و قوانین و تهدیدات جامعه را مرعوب نمی‌کند، نیروهای سرکوب بیش از دیگران تناقضات و استیصال حکومت را می‌بینند و بیش از نیمی از حکومت مشغول انتقاد و افشای بخش دیگر حکومت است. بی‌جهت نیست که ریزش نیرو در حکومتی‌ها و نیروی سرکوب بالاست و اعتماد حکومت به آنها و آنها به حکومت به پایین‌ترین سطح خود رسیده است.
این تصویر ناشی از بی‌ربطی حکومتی قرون‌وسطایی به جامعه‌ای متمدن، سیاسی، آگاه و مدرن است. حکومتی که به دلیل این مختصات قادر به متعارف کردن اقتصاد نیست و توان اداره جامعه را ازدست‌داده است. برای مقامات روشن است که جز آنچه می‌کنند کار دیگری از دستشان برنمی‌آید و جامعه کماکان در آستانه انفجار است و این فراخوان مهمی به همه فعالین و توده‌های مردم است که با خوش‌بینی و امیدواری هر چه بیشتر خود را سازمان بدهند.
سردبیر این شماره: سیاوش آذری
سایت ژورنال را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید. در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید journalfarsi.com
