ژورنال سایت خبری سیاسی ژورنال 
مندرج در ژورنال شماره ۶۳۲ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
حمله موشکی سپاه پاسداران در کشور پاکستان به مناطقی مسکونی و کشتار انسان‌های بی‌گناه از جمله کودکان، با هدفی مشابه حملات موشکی در داخل اقلیم کردستان عراق و غرب سوریه و اختلال در کشتیرانی در دریای سرخ انجام گرفت. جمهوری اسلامی که بازنده اصلی در توحش ۷ اکتبر توسط حماس و متعاقب آن قتل‌عام غزه توسط دولت دست راستی اسرائیل است، با این حملات تلاش کرد این شکست را جبران کند.
این اقدامات ماجراجویانه موشکی و کشتار شهروندان بی‌گناه، قرار است صورت این بازنده اصلی را سرخ نگه دارد. اما چهره سیاسی حکومت اسلامی آن‌چنان رنگ‌پریده است که نمی‌تواند با یک سیلی ساده سرخش کند. باید موشکی هوا کرد که در خاک همسایه اتمی فرود بیاید و به جهانیان نشان دهد که ببینید اقتدار اسلامی ولی‌فقیه را؟ حتی با یک ارتش اتمی هم دست‌وپنجه نرم می‌کند!
اما بلاهت جمهوری اسلامی این است که اولاً روی وضعیت بحرانی سیاسی جاری در پاکستان حساب کرده بود که حتی نمی‌توانند روی یک نخست‌وزیر ثابت توافق کنند. ثانیاً، سوار بر توهم موشکی نفهمیدند که پاکستان با اقلیم کردستان عراق فرق می‌کند. نفهمیدند که واکنش ارتش ۷۰۰ هزارنفره مسلح به بمب اتم که چهار بار با ارتش حتی قدرتمندتر هندوستان دست‌وپنجه نرم کرده است و همه‌کاره کشور هم هست، می‌تواند متفاوت باشد.
پاسخ ژنرال‌های پاکستان عملاً هم چهره نظامی و هم چهره سیاسی و دیپلماتیک حکومت اسلامی را رنگ‌پریده‌تر کرد. در قلمرو سیاسی نه‌تنها سفیرشان در تهران را سریعاً را فراخواندند، بلکه به سفیر حکومت اسلامی اجازه بازگشت به پاکستان را ندادند! ژنرال‌ها حتی به چین – “متحد استراتژیک” کذایی حکومت اسلامی – برای میانجیگری دهن‌کجی کردند. در عرصه نظامی هم عیناً در همان ابعاد آدمکشی موشکی حکومت اسلامی پاسخ دادند. به خانه‌های گلی موشک زدند و انسان‌های بی‌گناه از جمله کودکان را کشتار کردند و اخطار دادند اگر سپاه ماجراجویی کند پاسخ محکم‌تری خواهد گرفت!
واکنش مقامات حکومت بیشتر نشان داد که پشت “قدرت‌نمایی” موشکی، حکومتی درمانده قرار دارد که با پرتاب موشک بر سرپناه انسان‌های بی‌گناه ادای اقتدار منطقه‌ای در می‌آورد. ولی‌فقیه که کم ماند پوزه‌اش را حتی داخل دستشویی‌های مردم هم بچرخاند، کسی که سخنان خدا از زبانش ترشح می‌شود، خفه‌خون گرفت! چرا؟ چون “رهبر الدنگ” این‌قدر می‌فهمد که سردارانش حتماً با تأیید خودش بدجوری خراب کرده‌اند و سنگین‌تر است که صدایش را در نیاورد!
سردبیر این شماره: سیاوش آذری
سایت ژورنال را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید. در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید journalfarsi.com
