ژورنال سایت خبری سیاسی ژورنال 
مندرج در ژورنال شماره ۶۴۵ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
افسانه یوسفی، مادر جانباخته پژمان فاتحی، خواهان تحویل گرفتن جسد فرزندش و نام و نشان مزار او شده است. ماریا محمودی همسر محمد فرامرزی نیز در کنفرانس اتحاد برای توقف اعدام ها در ایران می گوید: “من تا هفته قبل خواهان نجات همسرم بودم ولی در حال حاضر خواستار پیکر بی جان او یا نشانی محل دفنش هستم.”
این سرگذشت ما مردم ایران است که مداوماً تکرار می شود. بویژه این ماشین کشتار در ۴۵ سال گذشته، چه فردی و چه جمعی بی وقفه در حال گرفتن جان عزیزان ما بوده است. انگار اسلام و حکومت اسلامی تنها نیازمند ریختن خون ما مردم است تا پابرجا بماند. وداع ها و بوسه های آخر، اعدام ها در بی خبری ،گورهای با نشان و بی نشان زنجیر به هم بافته ای است که این تاریخ را می سازد.
این دور تسلسل، این تداوم بی وقفه حاکمیت طناب های دار و این ماشین کشتار مخالفان سیاسی و غیر سیاسی، یک ضرورت و یک نیاز تعطیل ناپذیر دیکتاتوری های حاکم در ایران بوده و هست. این بوسه های آخر مادران با فرزندان و جستجو برای پیدا کردن گورهای بی نام و نشان عزیزان جانباخته، آن روی سکۀ فقر و فلاکتی است که طبقه حاکم سرمایه دار به مردم تحمیل کرده است.
این تاریخ تکرار شونده را پایانی است. پایان دادن به سلطه یک درصدی های سرمایه دار تنها راه ممکن است که می شود با آن این کابوس همیشگی را پشت سر گذاشت و به عصر انسانیت رسید.
جامعه دارد بی وقفه برای زندگی می جنگد. جنبش علیه اعدام در این روزها در داخل و خارج وارد مرحله ای جدید گشته، چنانکه رژیم حتی جرات تحویل جسد عزیزان ما را به خانواده ها هم ندارد. رژیم آگاه هست که هر جنازه ای می تواند منشاء شورش و اعتراضی دیگر باشد.
این تاریخ سراسر جنایت را باید عوض کنیم. باید بلایی بر سر رژیم آورد که جرات اعدام حتی یک نفر را هم نداشته باشد. مردم ایران این توان را دارند که دست در دست هم برای ساختن یک جامعه آزاد، برابر و انسانی بر این عصر بربریت نظام سرمایه داری اسلامی در ایران نقطه پایانی بگذارند تا هیچ مادر و پدری داغدار عزیز جان باخته اش نباشد.
سردبیر این شماره: کیوان جاوید
سایت ژورنال را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید. در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید journalfarsi.com
