مندرج در ژورنال شماره ۶۹۲ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
به گزارش روزنامه گاردین، فیلم اوپنهایمر، برنده هفت جایزه اسکار، هشت ماه پس از اکران بینالمللی، در سینماهای ژاپن به نمایش گذاشته شد. این فیلم که همزمان با فیلم “باربی” به نمایش در نتیجه پدیدهای که بهعنوان پدیده “باربنهایمر” شناخته میشود در گیشههای بلیتفروشی به موفقیت بزرگی دستیافت.
اما فیلم “اوپنهایمر” در ژاپن واکنشهای مختلف، از تمجید برای بهتصویرکشیدن نقش جی رابرت اوپنهایمر -“پدر بمب اتمی”- تا انتقاد از حذف شوربختیهای انسانی که در هیروشیما و ناکازاکی در روزهای پایانی جنگ جهانی دوم ایجاد کرد، بر انگیخت.
بنا به عقیده برخی از منتقدان، فیلم بهگونهای به این موضوع پرداخته است که بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی در اوت ۱۹۴۵ را که در آن صدها هزار نفر کشته شدند، بیاهمیت جلوه داده است. تاریخ هیروشیما و ناکازاکی تاریخ عروج دهشتبار یک قدر قدرت جهانی است که برای اعلام وجود خود برای رقبای جنگ جهانی دوم نیاز به نمایشی “باشکوه” داشت. “عظمت و شکوهی” که با مرگ و رنج صدها هزار تن از مردم بیگناه ژاپن رقم خورد. برای تثبیت قدر قدرتی در منطقه اقیانوس آرام و آسیا جنوب شرقی، تسلیم بیسروصدای ژاپن کافی نبود. باید دو بمب اتم بر سر مردم ریخته میشد تا این هژمونی سیاسی و اقتصادی برای دههها تثبیت و برقرار شود.
استفاده از بمب اتم علیرغم ادعای هیئت حاکمه آمریکا نه برای به تسلیم کشاندن امپراطوری ژاپن و پایان سریع جنگ، امری که بدون بمب اتم نیز در حال انجام بود، بلکه برای ورود به صحنه سیاست و اقتصاد در منطقه با “صدای بلند” و “انفجار مهیب” بود. تلاش برای خلع سلاح هستهای همچنان امری است که نیاز به اعتراضات اجتماعی جهانی دارد و بدون آن وحشت “زمستان اتمی” همچنان بر سر مردم جهان در حال پرواز خواهد بود.
سردبیر این شماره: سیاوش آذری
سایت ژورنال را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید. در انتشار یادداشتهای ژورنال بکوشید journalfarsi.com